"Reap" to oznacza jedno na arenie za chwilę pojawi się Nick Jeffers! SDW Original stanął z mikrofonem na stage'u, a po chwili obszedł wokół ring i wziął jedno z krzesełek, które rozłożył i usiadł na środku ringu.

Nick Jeffers: Na poprzednie wydanie Burn czekałem z ogromnym zniecierpliwieniem, chciałem znów poczuć smak tej adrenaliny, pragnąłem zadawać ciosy i w końcu włączyć się do gry z tego czasu oczekiwania. Niestety sama walka w której brałem udział nie sprawiła zachwytu na mojej twarzy a wręcz przeciwnie, byłem naprawdę zszokowany tym że nie udało mi się wygrać walki, ja ten faworyt który miał z łatwością pokonać dwóch pozostałych przeciwników. Triple Threat Match to specyficzny rodzaj pojedynku w którym jak to mówią "gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta", tak też było. Podczas gdy ja zajmowałem się Banem i szykowałem go sobie pod liczenie Josh Trick przypomniał mi o sobie w nieprzyjemny sposób.. Teraz wszyscy się nim zachwycają z powodu jego wygranej nad faworyzowanym Jeffersem, ale taka jest rzeczywistość, w tym biznesie nigdy nie możesz być pewny swego. Przegrasz raz lub kilka razy za dużo w niedługim odstępie czasu i zostajesz przyrównany do szmaty podłogowej, która nie czyści brudów i jest bezużyteczna. Nie mniej jednak porażka uczy bardziej jak wygrana, nie powiedziałem nic zaskakującego bo słyszycie to od co drugiego wrestlera tej federacji, bo druga grupa "co drugich" widzi swoich "proroków, mistrzów" i sam Bóg wie kogo jeszcze. Przegrałem walkę, ale w internecie natrafiłem na kilka ciekawych artykułów na mój temat i pochwalono mnie za to co powiedziałem podczas gali. Mam ogromny mętlik w głowie, sam nie wiem w jakim mam podążać kierunku, wiem, że powiecie po tytuł mistrzowski.. Jednak nie o to w tym wszystkim tutaj chodzi, muszę mentalnie wybrać co jest dla mnie lepsze, bo chcę wejść na ścieżkę zwycięstwa, nie jestem kimś szarym z pośród tłumu, staję się coraz jaśniejszy i do tego chcę dążyć. Mam szanse już na najbliższym Burn zdecydować skąd mam iść i dokąd zmierzać, tylko czy będę gotów do tego wyzwania? Nie szukam przyjaciół ani wrogów, choć Ci drudzy częściej wpadają pod rękę, mam swój ambitny plan w którym muszę wytrwać. Tag Team Matche nie są moją specjalnością, ale szukam współpracy nawet z nieznanym mi zawodnikiem, bo cel uświęca środki i Akira zarówno Ty jak i Ja chcemy dopisać do swojego CV zwycięstwo, więc zróbmy swoje podczas walki, a później każdy obiera inny kierunek. Nasi rywale są nieco nietypowi? The Miz, szczególnie znana postać w świecie filmowym, ale czy Punk nie był bardziej znany w sportowej rozrywce? Został pokonany przeze mnie, dlatego Pan Niesamowity jak się sam określa już po tej gali taki nie będzie. Silas Young, ktoś mi powie kto to jest?! Prawdziwy mężczyzna, a gdzie w Polsce takich nie ma? Chyba się ździwi jak się okaże, że on jest największą p*zdą w tym kraju ale to szczegół. Tak więc w Środę przyjdźcie na galę tylko się nie spóźnijcie bo możecie przegapić walkę, a postaram się o jak najszybsze zakończenie tej jakże krótkiej historii dwóch zawodników w SDW, bo oni z pewnością nie będą SDW Original.

Jeffers przy swojej muzyce schodzi za kulisy.

Rozbrzmiewa ten utwór i po około 8 sekundach przed sceną błyskają jasne fajerwerki, skąd wyskakuje, wykonując obrót w powietrzu o 360 stopni, Johnny Turn. Z uśmiechem na ustach kieruje się w stronę ringu, jednak fani zgromadzeni na widowni nie wiedzą jak się do tego w ogóle odnieść. Twister wchodzi na apron i wskakuje przez górną linę do ringu. Stojąc tam pośpiesza technicznego, aby ten dał mu mikrofon, żeby zaczął w końcu mówić.

Johnny Turn: Sądząc po konsternacji na twarzach nie sposób Wam zgadnąć kim jestem. Nic dziwnego. Nikt nie nazywa tornad od razu. Musi to wymyślić jakiś mądry człowiek, który później uzna mnie za jakieś marną trąbę powietrzną F3. A nie chcecie się zawieść, prawda? Każdy z Was podąża drogą pokusy, chęci zobaczenia czegoś więcej, mocniej, fajniej. Czegoś, co Was podjara. Ale nie sądzę, że to złe. Każdy człowiek popełnia błędy i zarówno <pokazując palcem różnych ludzi na widowni> Ty, Ty oraz Ty jesteście po prostu ludźmi jak i ja. Jednak Wam brakuje tej prędkości, tego zdobywania wielkich osiągów, co czyni Was gorszymi. Ale nie ma się czego wstydzić. Nie każdy bowiem jest naturalnie stworzonym kataklizmem, który niszczy wszystko na swojej drodze i pozostawia jedynie pył oraz jęk zawodu. Nie jestem może tak wielki, jak tornado, jednak gdybym był na przykład rozmiarów Owensa, to nie mógłbym się tak zgrabnie kręcić dla dam zgromadzonych na widowni. Tak a propos. Zastanawiające jest to, że wszystkie tornada są nazwane żeńskimi imionami. Jak Wy to mówicie… przypadek? Nie sądzę. Jedynym stworzeniem gorszym od tornada jest kobieta, która wyrządza więcej szkód, niż jakikolwiek niszczycielski wir. <słychać śmiechy męskiej części widowni, a kobiety są widocznie rozzłoszczone> Panów to bawi? Interesujące. Czyli w końcu trafiłem do Waszej podświadomości? Pamiętacie o czym mówiłem na początku? Chcecie czegoś więcej, zawsze lepiej, mocniej, miodniej… zawsze człowiek musi się starać, wypruwać z siebie flaki, żeby Was zadowolić, a Wy po jakimś czasie i tak stwierdzicie, że człowiek jest słaby, bo stary, niemodny. Wszedłem w Wasze głowy, jak tornado na wioski w Teksasie i to nie jest jeszcze koniec. Moje gry dopiero zostały włączone. Tornado nienawiści i wrogości dopiero się rozkręca. A jego apogeum zobaczycie już na najbliższym spotkaniu. Walka rozstrzygnie, który z Nas jest lepszy. Nie wiem czy jestem dostatecznie szybkim i zwinnym zawodnikiem. Nieprawdopodobnie jestem podniecony tym, że za niedługo zadebiutuję przed wielką publicznością. No ale błagam Was. Porter… brzmi jak jakiś prawnik czy coś. Wróć lepiej za biurko i nie wstawaj od niego, bo tylko tam może będą kogokolwiek obchodzić Twoje żale i smutki. I dobrze zrobisz, jeśli tam się zjawisz znów, gdzie wraz z kolegami będziesz siedział popijając kawę czy tam inne świństwo, które serwuje Ci szef, żebyś nie zasnął, jednak tornado dosięgnie Cię nawet tam. Nie uciekniesz przed palcem Boga, który będzie Cię wiecznie ścigał i dopilnuje, abyś cierpiał! Naprawdę po raz kolejny uwierzyliście w te słowa, które wypowiedziałem rozpoczynając ten wątek? To będzie prostsze, niż się spodziewałem. Dajecie się bardzo łatwo sterować. Tornado niedorzeczności jest coraz większe i większe. Rozrasta się w niesamowitym tempie. Nie wierzcie we wszystko, co słyszycie w telewizji, bo ludzie kłamią. Chuchajcie i dopingujcie tego swojego łajdaka bez historii, ponieważ żeby tornado powstało potrzeba wiele ciepła w powietrzu. Ale o to się nie martwcie. Nawet jeśli mi tego nie dacie, jestem najgorętszym punktem tej gali. Tylu obrotów nie widzieliście nigdy wcześniej. Aż wam się w głowie zawiruje, więc uważajcie, żeby nie upaść, bo trzęsienie ziemi przez to wywołane nie spowoduje, że tornado ucichnie, a wręcz mu pomoże, ponieważ będzie tylko więcej zniszczeń. Nazywam się Johnny Turn i pamiętajcie…

Johnny obraca się w powietrzu o 360 stopni i ląduje w lekkim przysiadzie.

You never know when tornado comes!

Po tych słowach znów rozbrzmiewa theme song Twistera, podczas którego ten uśmiecha się szeroko i tym widokiem obraz kamery gaśnie.

Słyszymy theme niepokonanego do tej pory w SDW wrestlera, po chwili pojawia się on na rampie i jest to nie kto inny, niż oczywiście sam Kevin Owens. Z szyderczym uśmieszkiem na twarzy, pewnie ruszył w stronę kwadratowego pierścienia gdzie stanął z mikrofonem. Co tym razem ma do przekazania?

Kevin Owens: <heat!> Poważnie? Jesteś jak jakaś maszyna, nie zważacie na to co ktoś ma do powiedzenia i od razu buczycie? Ledwo wyłączyli moją muzykę, nie zdążyłem otworzyć ust, a wy swoje. Rozumiem że możecie mnie nie lubić, ale należy mi się szacunek. A to jest coś... na co już sobie zapracowałem w tym ringu. Dzień pierwszy, Kevin Owens wychodzi przy tej samej muzyce, wchodzi do tego samego ringu i chwyta za ten sam mikrofon. Wiecie co wtedy powiedziałem? „Kiedyś przypomnę wam gdy pojawiłem się tu po raz pierwszy, a wy nie wierzyliście w ani jedno moje słowo”. Okazało się, że przypominam wam to dużo szybciej, niż sam sądziłem. Trzy tygodnie temu, rozprawiłem się na rozgrzewkę z amatorem którzy marzył o tym by być skoczkiem, ale chyba spadł z trochę za wysokiej skoczni, bo nieco poprzewracało mu się w głowie. Powiedziałem że go pokonam i tak zrobiłem. Jednak wy, nadal uważaliście... że to co mówię to tylko moje wymysły. Nadszedł więc czas kolejnej gali, tym razem miałem się zmierzyć z Rey'em Mysterio. Doskonale wiemy jaki był koniec tego pojedynku... 1! 2! 3! Kevin Owens zgarnia zwycięstwo, a wy mimo to... dalej nie traktowaliście mnie poważnie. Gdzie oni teraz są? Gdzie jest Mysterio i Silainen? Wskaże mi ktoś ich? Może chowają się na widowni? Bo ja jakoś nie widzę ich na zapleczu, tam gdzie powinni być. A wiecie gdzie teraz są? W domach, opłakują kontuzje... rozwiązują kontrakty z SDW i liżą rany po tym jak musieli stanąć w ringu z kimś takim jak Kevin Owens. To nie jest przypadek, że moi przeciwnicy znikają z SDW, wiem jak się z nimi rozprawić raz na zawsze! <heat!> Wciąż miałem jednak coś do udowodnienia, tym którym wygrana nad Silainenem i Mysterio nie wystarcza jako dowód tego, z jak wielkim wrestlerem mają do czynienia. Einar Hallvard! <cheer/heat!> Pretendent do tytułu mistrzowskiego Global. Jedna z legend SDW! Tydzień temu udowodniłem, to o czym mówię od kilku tygodni... ta organizacja to żart. <heat!> Pomyślcie tylko, federacja jest warta tyle co jej pretendenci do głównego pasa, co jej legendy... gdyby nie mój atak na Steve'a Browna i Ralfa nikt by się ze mną nie liczył! <heat!> W ostatnią środę udowodniłem, ile naprawdę jest wart Kevin Owens, jakim żałosnym człowiekiem jest Einar Hallvard i jak mało znaczy pas... o który nie biją się wcale najlepsi. Pokonałem Hallvarda i mój streak wynosi: trzy zwycięstwa, żadnej porażki. Od teraz KO nie będzie oznaczało moich inicjałów, ponieważ O od teraz oznacza liczbe moich porażek. <heat!> W końcu uświadomicie sobie, że to ja tutaj rozdaję karty. To ze mną trzeba się liczyć. Jest jeszcze jedna sprawa którą chciałbym się z wami podzielić. Coś co dręczy mnie od kilku dni. <Ralf! Ralf! Ralf!> Jest nią mój jutrzejszy pojedynek na Burn. <Kevin zaczyna się śmiać, a publiczność buczy> Spójrzmy na skład tej walki: Einar Hallvard – pokonałem go, nie ma o czym dyskutować, jestem od niego lepszy ; The  Witcher – kto to jest? Wychodzi nowe DLC do tej waszej polskiej gry? Kolejny do skreślenia z listy ciężkich rywali. ; Ralf – udowodniłem wam na ostatnim Burn jak słaby jest, jutro zrobię to znowu i wszyscy rozejdziemy się do domów. Moi tag team partnerzy... Dan Dowson! Człowiek który również walczył na całym świecie, nie ma organizacji w której by go nie było... jednak wszędzie był ktoś lepszy od niego, tym kimś byłem ja. <heat!> No i Joker... wymalowany pajac mówiący bez składu, o takiej samej jakości jak ten drugi pretendent Hallvard. Pokonałem Einara, pokonałbym i Jokera. Właśnie wam udowodniłem, że nikt z tej walki wieczoru, nie ma prawa równać się ze mną. Martwi mnie to troche, ponieważ w tej federacji brakuje wyzwań... jedynym wyzwaniem które widze... jestem ja i to wyzwanie z gatunku misji niemożliwych dla wszystkich w tej federacji. Jestem niczym nie z tej planety! Jestem Bogiem wrestlingu! <Na arenie słychać chanty: „Ralf is better!” Na co druga część widowni odpowiada: „No he's not!” Kevin uśmiechnął się tylko.> Wiem, że pragniecie abym powiedział coś o tym co zrobiłem tydzień temu, nie doczekacie się tego jednak... pamiętajcie... to ja tu rozdaję karty.

Kevin puścił oczko do kamery po czym udał się przy swoim theme na backstage

Kamera nakierowuje nas na ring. Z narożników kwadratowego pierścienia wystają buchające ogniem pochodnie. Mata jest przykryta czarną narzutą a na środku widzimy rozpostartą skórę białego niedźwiedzia...przenosimy się w okolice wyjścia na backstage, gdzie na rampie pojawia się kilka zakapturzonych postaci, trzymających drewniane pochodnie w dłoniach..."Forsaken"! Na arenie rozbrzmiewa muzyka Einara Hallvarda! Po chwili sam zawodnik pojawia się na arenie, dumnie krocząc w stronę ringu. Odziany w niedźwiedzie skóry blisko 2-metrowy kolor zbliża się do kwadratowego pierścienia lustrując wzrokiem publiczność. Po chwili odbiera mikrofon od technicznych, i wchodząc po schodkach prowadzących do ringu zaczyna mówić.

Einar Hallvard: Już wkrótce wszystko się rozstrzygnie. Wysłannik niebiańskiego panteonu zmierzy się z marionetką czeluści hellańskich i zakończy cykl Słońc na nowo otwierając dzieje Wszechrzeczy. Zanim jednak to nastąpi, czas odpowiedzieć na pytania pojawiające się w głowach niewiernych. Historia Einara Hallvarda zaczyna się gdzieś tam, daleko, gdzie zmysł człowieczy nie sięga a świadomość ludzi Południa boi się zapuszczać. Wychowany w mroźnych czeluściach północy Einar Hallvard wyruszył w poszukiwaniu bogactw doczesnych. Młody i głupi... W zasłyszanej legendzie podchwyciłem plotkę o złocie znajdującym się w okolicach Yukon...miałem zaledwie 17 lat. Wyruszyłem na wschód, opuściłem dom rodzinny, i wtedy  nastała straszliwa zima. Wyczerpany, wygłodzony i zmarznięty doczołgałem się do skalnej wyrwy. Usnąłem...gdy się obudziłem, co zwróciło moją uwagę to wszechobecny mrok i ciemność penetrująca każdy skrawek mojego tymczasowego schronienia. Śnieżyca zasypała wyjście z jaskini, byłem sam, bezradny, wygłodzony. Byłem świadkiem wizji...wizji, która całkowicie zmieniła moje postrzeganie tej rzeczywistości. Ukazał mi się Thor, udzielając lekcji na temat funkcjonowania rzeczywistości w której egzystuje, pokazał z bliska Asgardzkie przestworza, i pustkę przyziemnych, Midgardzkich istot z południa. Po dwóch długich dniach i nocach, półżywy udało mi się przebić przez warstwę lodu. Zawróciłem do rodzinnego domu, kontakt z bóstwami dał mi wiele do myślenia. Gdy wróciłem...straciłem wszystko...WSZYSTKO! Nikt już na mnie nie czekał, wioska została złupiona, rozgrabiona, mieszkańcy wymordowani. Zdany wyłącznie na siebie wypracowałem do maximum zdolność radzenia sobie w trudnych warunkach, a z niebiańską pomocą - uchodziłem z życiem z największych opresji. Motywowała mnie misja, misja szerzenia tego, co niegdyś zmieniło moje postrzeganie świata. Niedługo później...trafiłem do Waszej rzeczywistości...

Przenosimy się na titantron, gdzie ukazuje nam się film z debiutu Einara Hallvarda w SDW..."W tym momencie...na titantronie pojawia się ciemna postać. Po kilku sekundach na ekranie widać osobę Marka Jenkinsa! Zawodnik z Alaski patrzy lodowatym wzrokiem na Zajcewa, który jest wyraźnie zaskoczony. Po chwili unosi prawą rękę do góry i wskazuje palcem na Rosjanina."

Einar Hallvard: Ślepa wiara w odrzucenie sławy i poklasku sprowokowała mnie do przyjęcia obcego nazwiska. Tak oto, w Waszym świecie pojawia się Mark Jenkins, jakże to prozaiczne powody mną kierowały. Odbudowa dawnej potęgi i szerzenie kultury Północy w tym wyniszczanym przez różnego rodzaju nihilistyczne pseudoautorytety moralne. Nie wiedziałem jeszcze, na jak głęboką wodę rzucą mnie bóstwa Asgardzkie. Zajcew stał się dla mnie symbolem tego świata, gorszego świata. Szybko jednak zmieniłem swoje podejście. Wraz z opamiętaniem otworzyłem oczy. Prawdziwe zło, czaiło się w osobie Mike'a Brutala...po długich tygodniach stanęliśmy naprzeciw siebie, i nie zostawiając żadnych złudzeń, uwolniłem go od ślepej żądzy trzymającej na uwięzi jego duszę. Widziałem w jaki sposób traktuje trofeum, o które przyszło nam się zmierzyć. Gdy mu je odebrałem, wszystkie jego działania, wszelkie kroki które podejmował, nagle straciły jakikolwiek sens, jakąkolwiek rację bytu. Stał się tylko ślepcem, biegnącym za marzeniami, nie będącym w stanie zrobić ni kroku w stronę ich realizacji. A ja...mogłem w końcu odsłonić swoją prawdziwą tożsamość...

Ponownie przenosimy się na titantron, gdzie czas na kolejną retrospekcje, pokazuje nam się obraz 6 wydania SDW Adrenaline, zaraz po The Lottery PPv. W specjalnie przygotowanym na tę okazję ringu, w którym znajduje się trumna z marionetką Mike'a Brutala stoi Mark Jenkins, świeżo upieczony mistrz Hardcore.

"Mark Jenkins: "Tu leżą...marzenia i aspiracje kogoś, kto pod wpływem blasku złota głupców i domniemanej legendy Mike'a Brutala upadł na samo dno, a zostało po nim wspomnienie, które kiedyś można było dumnie nazwać...człowiekiem. Wszystko po krótkim 1...2...3..." Dokonał tego - Mark...Dosyć! czuję to, to już ten czas, to już ten moment! Mark Jenkins to mara, podłoże chwytliwego nazwiska potrzebne do zahaczenia podstaw swojej misji. Mark Jenkins nie jest Ci już do niczego potrzebny, o Hel. Słyszysz mnie? Wysłannik Hellandu odkrywa swoje prawdziwe oblicze...czas ujawnić przed wami prawdziwego wysłannika Niflheim. Przepowiednia się realizuje, a pomazaniec Lokiego otwiera wam oczy. To nowa era, nadchodzi era...Einara Hallvarda!"

Ponownie wracamy w okolice ringu.

Einar Hallvard: Popełniłem błąd, kolosalny błąd zawierzając się pani czeluści Niflheimu, córce Lokiego, Bogini Hel. Nie zdając sobie sprawy z tego w jakim kierunku zmierza moja sprawa byłem jej wierny aż do wydarzenia, które zredefiniowało moją misję w tym miejscu. O tym później...był też Wyatt. Eater of Worlds, z którym łączą mnie jedynie niewyrównane rachunki, stała się oto rzecz, która przerwała moją płytką i opartą na nieco naiwnej idei misję szerzenia przyświecających mi wartości. Musiałem wrócić na Północ i przerwać to co budowałem w tym miejscu. Wioska z której wyruszyłem co rusz nękana była różnego rodzaju problemami. Z początku wydawało się, że poszczególne sytuacje nie mają ze sobą bliższej korelacji, dopiero później, wpadły mi w ręce słowa tajemniczej przepowiedni...

Na titantronie pojawia się przewijający się tekst, który mieliśmy okazję usłyszeć podczas jednego z wydań SDW Burn.

"Nadejdzie straszliwa zima, kiedy człowiecze zło dojdzie do szczytu. Brat zabije brata, syn nie oszczędzi ojca. Kraina ludzi spłynie krwią Królów,  a masy zjednoczone pod butem fałszywego proroka wiodącego umysłami pogrążą się w letargu nicości, i trwać w nim będą aż do dnia ostatecznego. Zło krępujące usta sprawiedliwym przeniknie do bram boskiego panteonu, by stoczyć ostateczną z bitew. Bogowie Północy ześlą na krainę ludzi Wybrańca, a jego bitwa z fałszywym prorokiem hellańskich czeluści zakończy cykl Słońc i otworzy na nowo dzieje Wszechświata"

Wracamy do ringu.

Einar Hallvard: Zaczęły mnie dręczyć tajemnicze wizje, a rozmowy z mistykami nie zostawiły mi złudzeń, stoi przede mną wielkie zadanie. Ziemia Północy jest nękana przez szturmujące ją hordy barbarzyńców, Wy tutaj jesteście mamieni propagandą płynącą z ust wszelakich mędrców, a świat jaki znacie pogrąża się w pustce i nicości. Tylko głupiec nie dostrzeże czynnika spajającego te wszystkie elementy. Zło szturmuje nasze granice, i atakuje nasze żelazne wartości na wszystkich możliwych frontach. Moja misja tutaj to element pewnej krucjaty, obronnej krucjaty, która zakończyć się będzie mogła dopiero, gdy ostatni bandyta Lokiego zostanie usunięty z ziem zdominowanych przez Bogów i przestanie realnie im zagrażać. Potężna armia piekielnych berserkerów to jedno, wojna toczy się też w wymiarze informacyjnym. Nie wierzę, że Joker próbujący odrzucić Was od moich słów jest niezależny w tym co robi. Dopiero ta przepowiednia, ta szczególna przepowiednia uświadomiła mi, że Hel, której ofiarowałem swoją posługę, na nią nie zasługuje. Muszę bronić swojego świata przed inwazją, a jednym z wymiarów tej walki będzie zniszczenie wszystkich tych, którzy staną mi na drodze. The Longest Day będzie dniem szczególnym, losy świata zdefiniują się na nowo...będziemy musieli na nowo odpowiedzieć sobie na wiele pytań, ale najważniejsze z nich brzmi "ile warte jest nasze poświęcenie"? Joker! Wkraczając do mojego świata i ingerując czynnie w wewnętrzne sprawy mojego ludu spisałeś na siebie wyrok. Zima idzie, czas nie sprzyja powolnym, wyrachowanym decyzjom. To będzie wojna Joker! Wojna, podczas której położę kres twojemu fałszywemu wizerunkowi opartemu na pustce, pogardzie i zepsuciu. Dokończę to na co pracowałem tak długo, i utoruje sobie drogę do ostatecznego rozwiązania kwestii poruszanych w przepowiedni. To już nie chodzi o wpajanie Wam swoich wartości, to wojna. Wojna, od której zależeć będzie kształt znanego Wam świata....śpijcie dobrze...

Einar Hallvard opuszcza arenę.

Na arenie rozlega się theme, który znają wszyscy prawdziwi fani wrestlingu. Po chwili na rampie pojawiają się dwie postacie: Paul Heyman, oraz jego Bestia – Brock Lesnar. Zdobywca rozgrzewa się w charakterystyczny dla siebie sposób demonstrując ogromną pewność siebie.



Powolnym krokiem zbliżają się do kwadratowego pierścienia, przechodzą nad drugą liną i spoglądają na trybuny, które zgromadziły dziś ogromną rzeszę fanów. Paul przykłada mikrofon do ust na co fani reagują bardzo żywiołowo.

Ladies and Gentleman, my name is Paul Heyman.

Fanów ogarnia prawdziwa euforia na te słowa, z trybun słychać głośne skandowanie „Heyman, Heyman”.

Zostało już naprawdę niewiele czasu. Musicie okazać jeszcze trochę cierpliwości i doczekacie się chwili, która powinna mieć miejsce już dawno temu. Zobaczycie jak mój klient dzierży w swojej dłoni SDW Extreme Championship Title. Chyba wszyscy zgodzicie się z tym, że nie ma innej możliwości. Ten pas powinien należeć do osoby, która sprawia, że podnosi się poziom adrenaliny w waszej krwi. Do osoby na widok której przechodzą was ciarki po plecach. Do osoby na widok której czujecie strach i respekt. Ten pas powinien należeć do Brocka Lesnara. Jednak zanim to nastąpi mój klient musi pokonać jeszcze jedną przeszkodę. Na zbliżającej się gali The Longest Day musi wspiąć się na drabinę i sięgnąć po swój pas. Nie brzmi to jak coś trudnego lub spektakularnego, prawda? I wcale takie nie jest – Brock stanie w ringu w pięcioma zawodnikami, którzy mają tylko jedno marzenie. Chcą osiągnąć życiowy sukces i zostać mistrzami. Chcą by ich dziecięce fantazje wreszcie się zrealizowały. Chcą zapisać swoje imię na kartach historii. Kiedy wejdą do tego ringu, żeby zawalczyć o ten pas będzie można dostrzec w ich oczach iskierkę nadziei. Nadziei, że może jakimś cudem uda im się wspiąć na drabinę – szczebel po szczeblu, coraz wyżej, aż w zasięgu ich dłoni znajdzie się najcenniejsza rzecz jaką kiedykolwiek posiadali. Chcieliby żeby spełnił się taki cud, ale niestety żyjemy w świecie gdzie cuda się nie zdarzają. W niedzielę mój klient zwiększy liczebność Suplex City i zaprosi do niego piątkę rywali. Brock już dawno nie cieszył się tak bardzo na żadną walkę. Mógłbym powtarzać, że zniszczy wszystkich, zdominuje ich, zrobi im niewyobrażalną krzywdę. Ale w sumie po co mam to mówić? Przecież wszyscy wiemy jak skończy się ta walka. Wszyscy doskonale wiemy co Brock robi ze swoimi rywalami. I właśnie dlatego obawiam się trochę o jego rywali. W końcu czeka ich walka z drabinami. Drabinami, które potrafią zrobić naprawdę dużo krzywdy. W odpowiednich rękach mogą stanowić broń masowego rażenia. Co się stanie gdy Bestia dostanie w swoje łapska taką drabinę? Czy postawi ją w środku ringu i wejdzie po niej po tytuł mistrzowski? Zapewne ostatecznie tak zrobi, ale wcześniej użyje drabiny w zupełnie innym celu. Będzie okładał nią swoich rywali...ciągle i ciągle...aż żaden z nich nie będzie już wstanie utrzymać się na nogach.

Fani zaczynają skandować „Suplex City”, co powoduje uśmieszek na twarzy Brocka Lesnara. Heyman tymczasem kontynuuje swoją przemowę.

Zapewne każdy z was słyszał o „rosyjskiej ruletce”. Jeśli nie to powiem tylko, że zabawa polega na przyłożeniu lufy rewolweru do głowy i naciskaniu spustu broni po wcześniejszym zakręceniu obrotowym magazynkiem. W jednej komorze znajduje się pocisk, a pięć pozostałych jest pustych. Szansa trafienia na pocisk to 16,7%. Niewiele, prawda? Gdyby odnieść tą zabawę do walki, która czeka nas w niedzielę to można by powiedzieć, że właśnie takie szanse ma każdy z sześciu zawodników. Niestety, mimo iż matematyka jest dość prosta to tym razem się myli. Jest jeden zawodnik, który zostanie zwycięzcą tej walki na 100%. Tym zawodnikiem jest Brock Lesnar. Jest on tym prawdziwym, śmiertelnie niebezpiecznym pociskiem. Pozostała piątka to zwykłe „ślepaki”. Wyglądają na prawdziwych zawodników, ale tak naprawdę są przestraszonymi chłopcami, którzy będą błagać o litość. Chyba powinienem w tym momencie przedstawić ich nazwiska.

Paul sięga do kieszeni marynarki i wyciąga z niej małą kartkę, która rozkłada i spogląda porozumiewawczo na Brocka.

Trochę mi głupio, ale prawda jest taka, że poza Pentagonem Jr. nie udało mi się zapamiętać nazwisk tych zawodników. Uznałem, że nie przyda mi się ta wiedza, bo po walce z Bestią i tak o nich zapomnicie. Postanowiłem zapisać ich sobie na kartce, żeby nie pomylić śmiałków, którzy ruszą do boju w którym bezsprzecznie polegną. Na początek mamy wspomnianego już przeze mnie pana Pentagona. Cóż, zapamiętałem go tylko dzięki sytuacji z ostatniego Burn. Wciąż nie mogę uwierzyć jak takie beztalencie może wierzyć, że zdobędzie tytuł mistrzowski. Jego wiara jest naprawdę godna zauważenia, ale przypomnę tylko, że małe dzieci wierzą w istnienie niewidzialnego różowego jednorożca. Na szczęście gdy są starsze zdają sobie sprawę z tego jakie były naiwne. Pentagon też zrozumie swój błąd gdy Brock zafunduje mu bezpłatny lot samolotem linii F-5 wprost na stół komentatorski. Szykuj się chłopcze, bo właśnie to na ciebie czeka w niedzielę. Przejdźmy dalej – kogo my tu jeszcze mamy. A no tak, Josh Trick. Niewiele mogę o nim powiedzieć, gdyż jak sam to określa jest zwykłym, szarym człowiekiem. Zwykłe beztalencie - bez charyzmy, umiejętności, bez szans na cokolwiek. Mimo iż jesteś dla Brocka nic nie znaczącym człowiekiem, to nie musisz się martwić. Dla ciebie też znajdzie trochę czasu i pozwoli ci wejść do Suplex City. Trzecim zawodnikiem o którym wspomnę jest Silas Young. Ciekawe czy prawdziwy mężczyzna, jak sam siebie określa, powstrzyma się od łez, które wzbiorą w jego oczach. Bezsilność jakiej doświadczysz będzie najgorszym uczuciem jakiego doznałeś w swoim życiu, panie Silas. Kolejnym, którego zobaczymy w niedzielę będzie Akira Tozawa. Wreszcie ktoś o kim można powiedzieć, że będzie wyróżniał się na tle reszty. Wyróżnia go to, że jest pochodzi z kraju kwitnącej wiśni. Szkoda, że jego marzenia, które kwitły do tej pory zostaną zgaszone z chwilą pojawienia się w ringu. Na koniec został nam Big E. Pozostała czwórka miała jedną wspólną cechę – były to osoby chuderlawe i nie stanowiące przeciwwagi dla mojego klienta. Pan Big E to zupełnie inna historia. Jednakże wszyscy pamiętamy jak bezproblemowo zostało mu zaaplikowane F-5 na ostatnim Burn. W niedzielę nie będzie inaczej. Będziecie tłem dla Brocka Lesnara, który zrobi wam to.

Paul przerywa i wyciąga dłoń z karteczką w kierunku Brocka, który wyrywa mu ją z dłoni i wkłada sobie do ust. Przeżuwa ją chwilkę po czym łyka z uśmiechem na twarzy.

Bestia pożre wasze marzenia, wasze dusze i wasze życia. Po tej walce żaden z was nie będzie już tym samym człowiekiem. Nie chodzi tutaj tylko o zdobycie pasa mistrzowskiego. W tej walce chodzi o spryt, szybkość i bezbłędność. Każdy z was może dać z siebie wszystko, ale nie macie doświadczenia w walce z użyciem drabin. Mój klient wie jak rozłożyć siły, żeby dokładnie poobijać każdego z was, a później sięgnąć po pas i udowodnić, że w SDW jest tylko jeden samiec alfa. Słyszeliście kiedyś o G. R. Stephensonie? Przeprowadził on pewne doświadczenie z drabiną, bananami i pięcioma małpami. Otóż, sytuacja jest dokładnie taka sama jak w przypadku niedzielnej walki. Stephenson na szczycie drabiny położył banany – największy smakołyk dla małp. Małpy wchodziły po kolei na drabinę chcąc zdobyć coś dla siebie. Za każdym razem gdy małpa była na szczycie Stephenson włączał zimny prysznic, który powodował, że zwierzęta uciekały z powrotem na dół. Po jakimś czasie kiedy któraś z małp decydowała się wejść na drabinę to była bita przez pozostałe małpy. Po jakimś czasie wszystkie zrozumiały czym grozi dotarcie na szczyt i zaprzestały wszelkich prób zdobycia bananów.

Fani skandują „This is awesome” pokazując, że naprawdę spodobała im się anegdota przytoczona przez Paula.[/i]

Wspomniane banany to oczywiście SDW Extreme Championship Title, małpy to piątka zawodników, którzy nie mają szans na ugranie czegokolwiek, a zimny prysznic to lanie, które sprawi im jedyny i niepowtarzalny Brock Lesnar. W ringu będziemy mieli sześć osób – jednego wojownika i pięciu chłopców, którzy myślą, że jak występują w tej federacji to należy im się pas mistrzowski. Ta walka oddzieli ziarna od plew i rozpocznie nowy rozdział w historii SDW. Będzie to początek „Ery Brocka Lesnara”.

Paul oddaje mikrofon swojemu klientowi, który najwidoczniej też chce coś dodać.

W niedzielę wejdziecie do mojego świata i już z niego nie wyjdziecie. Suplex City czeka na was.

Po tych słowach Brock wyrzuca mikrofon z ringu i przy głośnym wołaniu fanów „Suplex City”, powoli oddala się na zaplecze.

Na arenie rozbrzmiewa dobrze znana muzyka, to oznacza tylko jedno! Nick Jeffers jest w drodze do ringu, po chwili zawodnik pojawia się na stage'u z mikrofonem, zmierza powolnym krokiem do ringu. Zatrzymał się na środku kwadratowego pierścienia rozglądając się dookoła hali w której zgromadziła się publiczność. Zaczyna mówić..

Nick Jeffers: Ostatnie Burn przed PPV pokazało nie tylko mnie, ale i wszystkim dookoła obserwującym, ale przede wszystkim Dowsonowi, na którym chyba zrobiłem największe wrażenie. Pokonałem Jeffa Hardego, gościa który niegdyś był większą gwiazdą niż wszyscy obecni zawodnicy razem wzięci, ale jego czas już minął, tak zresztą jak Dana. Jednak muszę Ci przyznać jedno, że oczekujesz że nasza walka na PPV w jakiś sposób przywróci twoją drugą młodość. Niestety jest to tylko złudzenie, którym Bischoff karmi cię, żeby pokazać Ci że tylko on może pomóc wydostać się z gówna w jakie wpadłeś. Eric może uratować Cię w jeden sposób.. odwracając moją uwagę, ale uwierz mi że wtedy włączy się mój tryb pełnej agresji, w której nie zważam na konsekwencje i wygrana w tej walce, ale nie muszę Cię o tym przekonywać, jeśli chcecie naprawdę tego doświadczyć to nie ma problemu. Przez te kilka tygodni, podczas których zdążył wrócić Bischoff, naprawdę już mnie tym zdenerwowałeś Dan, nie umiesz się pogodzić z tym, że Twoja kariera nieuchronnie dobiega końca? Bronisz się wmawiając ciągle sobie, że jeszcze Ciebie to nie dotyczy i przyprowadzasz gościa który doprowadził, że ta federacja przestała istnieć. Czy to jest normalne? Jeśli dalej tak będziesz robił to możesz być pewien, że pozbawisz siebie pracy.. jeśli znów Eric w jakiś nieczysty sposób zdobędzie władzę. Wtedy każdy z nas będzie bezrobotnym, ja może znajdę jakąś pracę, ale jak myślisz kogo zatrudnią? Młodego gościa z perspektywami, czy Dana Dowsona, który nie ma już zapału, a jego forma pozostawia wiele do życzenia. Będziesz chodził, ze znamieniem na czole, to ja doprowadziłem SDW do upadku, to moja wina. Nie załamiesz się kompletnie? Może znajdziesz coś ze względu na nazwisko, ale tak naprawdę to dwie zupełnie inne osoby. Stary Dowson, który już nie wróci, z sukcesami i arogancją, nie pozwalał sobie nic powiedzieć i zachowywał się jak najlepszy, ale miał ambicję. Obecny do którego bardziej niż tytuł mistrzowski pasują ciepłe kapcie i telewizja. Zastanawiasz się nad tym, że trzeba było zejść ze sceny kiedy miałeś szacunek? Teraz jest za późno, z każdym dniem tracisz tracisz te 50 % a na The Longest Day sprawię, że to naprawdę będzie Twój najdłuższy dzień, bo widmo porażki stanie się rzeczywistością. Gość na którego kiedyś nie spoglądałeś, jest przy Tobie i już umiejętnościami Ciebie przewyższa, na potwierdzenie tego powiesz że muszę mieć sukcesy, one pojawią się kiedy zdążę rozliczyć rachunek z waszą dwójką. Czy gość który pojawiał się w walkach wieczoru atakuje z nienacka gościa który jest dla niego nikim? Sam sobie zaprzeczasz, tak naprawdę zaczynasz się mnie bać, coraz bardziej siedzę w Twojej głowie i nie jesteś pewny czy możesz jeszcze podołać. Panicznie boisz się porażki, masz tak naprawdę więcej do stracenia niż ja, ale skoro jesteś na tak wysokim poziomie to chyba dasz sobie radę? Bischoff wmawia Ci, że nadal jesteś świetny i zastanawia się dlaczego nie walczysz o pas, a Ty wierzysz w jego kłamstwa, którymi daje Ci nadzieje, która jest matką głupich. Powiem Ci dlaczego nie walczysz o pas, bo jesteś gościem który patrzy na swoją przeszłość, wiesz że masz osiągnięcia, a nawet jakbyś chciał coś teraz zdobyć, to nie jesteś w stanie bo Twoje ambicje są tak nisko jak poziom tej federacji za czasów Bischoffa. Nigdy nie byłem w walkach wieczoru, bo zawsze mi czegoś brakowało, nigdy nie byłem na plakacie do gali PPV, ale nadszedł czas na zmiany, po których będę bliżej tego o czym zawsze marzyłem i to mi daję więcej chęci do walki i przetrwania. Zawsze z boku, a Ty Dan kiedyś tak miałeś? Nie doświadczyłeś tego, więc nie wiesz jak trudna to sytuacja, po mnie widzą że mam charakter, a po Tobie? To, że Bischoffem chcesz uratować sobie tyłek? Twoje teksty na mnie nie działają, nawet nie wiem zbytnio o czym do mnie mówiłeś, bo myślę o tym co będzie dalej, a nie o tym co było, w tym momencie jesteśmy równi, jak wszyscy bo nikt jeszcze w tej federacji nie wyszedł na prowadzenie. Obawiasz się zostania w tyle? Nie myśl o przeszłości, bo to nie wróci i nic masz na nią wpływu, zostawiłem w tyle Punka, Miza i Hardy'ego, teraz przyszła kolej na Ciebie, jestem tym który na waszych nazwiskach dorabia się popularności, a wraz z tym zaczynam znaczyć więcej. Czy Longest Day sprawi, że wyniosę siebie na szczyt pokonując gościa który równie długo jak ja tutaj jest? W pewnym sensie, mamy więcej wspólnego niż myślisz ale jedna rzecz dzieli nas najbardziej.. to przyszłość.

Na arenie w Łodzi rozbrzmiało "Another Me". Wszyscy od razu wstali z miejsc i zaczęli głośno buczeć, bo wiedzieli, że to zwiastuje pojawienie się w niedługim czasie Jeffa Hardy'ego i po kilku sekundach na rampie pojawia się uśmiechnięty The Antychrist. Publiczność nie podziela jego humoru, ale on nic sobie z tego nie robi i powoli zmierza w kierunku ringu. Fani buczą coraz głośniej, a on powoli po schodach wchodzi do ringu i odbiera mikrofon. Przystawia go do ust, ale fani go zagłuszają, a on patrzy na to wszystko z szyderczym uśmiechem. W końcu trochę ucichło, więc korzysta z chwili.

Jeff Hardy: Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że nie mnie chcecie teraz tutaj widzieć, ale musicie sobie uświadomić, że to nie jest koncert życzeń i jakoś będziecie musieli przeboleć mój widok. Jak się domyślam w tym kraju pewnie jest pełno katolików, którzy łudzą się, że nadludzka siła zwaną Bóg pilnuje czy każdy z Was nie jest narażony na zło. Każdy z Was nawet nie zdaje sobie sprawy w jak wielkim jest błędzie. Rodzice okłamywali Was przez całe życie i w ten sposób jesteście od samego początku narażeni na zło. Myślicie, że unikacie tego, ale tak naprawdę jesteście w jego łapskach od samego urodzenia. Spójrzcie tylko na to. Każdy z Was narzeka jakie to życie jest ciężkie. Narzekacie, że wasze pensje w porównaniu do waszych oczekiwań to jedynie marny grosz. Teraz spójrzcie na mnie. Ja już jestem wyzwolony. Oddałem złu całe moje życie i dzięki temu czuję się wspaniale w przeciwieństwie do Was. Co może na ten temat powiedzieć wasz ulubieniec, The Witcher? Myśli, że wspiera go jego Stwórca, oddał mu całe swoje życie tak jak ja złu, ale czy coś z tego ma? Czy ktoś okazał mu za to wdzięczność? A może dostał coś w nagrodę? Nic z tych rzeczy. Każdy z Was dopinguje swoich faworytów gdy im się powodzi i odnoszą zwycięstwa, ale gdy choć raz powinie im się noga to od razu odwracacie się od niego plecami. Ja wiem to już z doświadczenia, a The Witcher przekona się o tym już w tą niedzielę, kiedy to przeleje się czara goryczy po całej serii porażek z jego strony. Przyszedł tu, aby niszczyć pomioty szatana jak on to mówi, ale w rzeczywistości z wielkim trudem udało mu się pokonać jedynie pseudo Bestię, która rzekomo przybyła tu, aby zdobywać kolejne tytuły, ale tak naprawdę nie potrafi się tutaj odnaleźć i cały czas dostaje łomot. Tak pracujesz sobie na szacunek? W takim razie chyba twój Bóg Cię opuścił, bo nie dajesz sobie rady. Zło jest wyraźnie od Ciebie silniejsze, więc jak chcesz rywalizować z Królem Zła, Antychrystem Jeffem Hardym? Możesz się łudzić, że dasz mi radę, bo wam śmiertelnikom tylko to zostało. Możesz myśleć, że to, iż też często nie wygrywam ma jakiekolwiek znaczenie, ale ja zdecydowanie różnie się od ciebie. Ty potrzebujesz wygrać, aby poczuć się lepiej od każdego zła na świecie, ale ja tego nie potrzebuję. Ból, cierpienie i nienawiść do mojej osoby napędzają mnie do działania. Chęć wygrywania i zdobywania sławy to są zwykłe ziemskiej pobudki, które utrzymują Was przy życiu, ale powiedz mi co zrobisz kiedy zło odniesie zwycięstwo? Twoja cała misja w jednym momencie straci cały swój sens. Staniesz się słabszy niż kiedykolwiek, a twoimi desperackimi atakami zza pleców nic nie uzyskasz. Może miałeś swoje pięć minut i dałeś swoim fanom nadzieję, że masz ze mną jakiekolwiek szanse, ale to tylko lepiej dla mnie, bo teraz myślisz, że jestem zupełnie nie groźny, a twoja ciasna głowa nie potrafiła nawet wpaść na pomysł, że wszystko cały czas toczy się po mojej myśli. Udało mi się wyprowadzić Cię z równowagi i każdy zgromadzony na arenie i przed telewizorami bez problemu poczuł jaką nienawiść do mnie żywisz, a ja dzięki temu cały czas rosnę w siłę. Masz niebywałe szczęście, ponieważ już w niedzielę będzie już po wszystkim. Będziesz leżał upokorzony i obolały u moich stóp i właśnie wtedy do twojej głowy dojdzie, że Boga tak naprawdę nie ma, to tylko wytwór waszej wyobraźni. <heat> Możecie sobie myśleć, że ten pobożny człowiek będzie moim jedynym celem, ale ja Was szybko wyprowadzę z błędu. Na nim to wszystko się zacznie, ale zapewniam Was, że to nie będzie ostatnia osoba, która poczuje ból zarówno fizyczny jak i psychiczny z ręki Antychrysta. Jest jeszcze dużo osób, którym trzeba udowodnić, że ze złem nie da się wygrać. Możecie próbować od niego uciec, ale zawsze w ostatecznym rozrachunku to Król Zła będzie górą.

Jeff zostawia mikrofon w ringu i opuszcza arenę przy buczeniu fanów.