Na hali w Warszawie pojawia się chwila ciszy, która zwiastuje nowy dzień. Nagle z głębokiej ciszy wyłania się głos, który jakimś sposobem zaciekawiło widownie w Torwarze  "OH FORT LAUDY DAUDY, YOU GOTTA FEEL IN  YOUR BODY, COME ON NOW AND FEEL THE POWER." Na samym stagu pojawia Big E całkiem nowy nabytek. Czarnoskóry zawodnik zachowuje dosyć się dziwnie. W swoim stylu podgrzewa publiczność, która mieszanie reaguje. Big nie zwraca uwage i paraduje swoje wejście klaszcząć New Day Rocks kku zmierzając do ringu. Wziął mikrofon i zaczął przemawiać.

Big E: New Day Rocks, New Day Rocks !!! Welcome SDW Universe is Warsaw. Jak widzicie dzisiaj nastał nowy czas. Czas, który mozna nazwać nową energią, gdzie w głębi was to odczuwacie. Tak to przez was przepływa ja jestem sprawcą, że was elektryzuje. Gdzieś w środku czuje, że ten dzień może być niesamowity sprawię, że zaczniecie mnie oklaskiwać za moje wystęspy i zwycięztwa, które są mi pisane <mieszana reakcja>. Tak z drugiej strony patrzę na was i wogóle naród Polski to pomyślałem, czemu ciągle jesteście smutni i przygnębieni, ale oto jestem przybyłem do was że by w jakiś sposób zabawić osoby które to potrzebują i nadać nowy ton nowy początek, który można nazwać zbawiennym nowym dniem. Przyłączcie się do mnie, a uwierzycie w to co jest ważne. I nabierzecie chęci do życia, które nabierze kolorów. Ale niestety nie wszyscy mnie tak rozumieją i nie wszyscy mają tak pisany dzień jak ja. Dzisiaj na gali Wednesday Night Burn nastał czas walki czas, który zweryfikuje. Moji opponenci jak Stifman vs. Jeff The Killer vs. Ralf wszyscy dzisiaj zostaniecie pogrążeni w żałobie na was nie ma ratunku, kiedy to się stanie na stanie mój czas i nowy dzień 1,2,3... <Big E rzuca mikrofon i swoim stylu zaczyna paradiować i klaskać kku mieszanej reakcji> New Day Rocks, New Day Rocks !!!!

Ostatnio edytowany przez osti12 (2015-10-03 12:00:38)

Na arenie rozlega się theme, który znają wszyscy prawdziwi fani wrestlingu. Po chwili na rampie pojawiają się dwie postacie: Paul Heyman, oraz jego Bestia – Brock Lesnar. Zdobywca rozgrzewa się w charakterystyczny dla siebie sposób demonstrując ogromną pewność siebie.



Powolnym krokiem zbliżają się do kwadratowego pierścienia, przechodzą nad drugą liną i spoglądają na trybuny, które zgromadziły dziś ogromną rzeszę fanów. Paul przykłada mikrofon do ust na co fani reagują bardzo żywiołowo.

Ladies and Gentleman, my name is Paul Heyman.

Fanów ogarnia prawdziwa euforia na te słowa, z trybun słychać głośne skandowanie „Heyman, Heyman”.

Jestem adwokatem człowieka, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Jest on najbardziej dominującym ze wszystkich wrestlerów. Bezwzględność, brutalność, niepohamowana siła, chęć niszczenia wszystkiego w zasięgu – to najlepsze określenia dla prawdziwej Bestii – Brocka Lesnara. W każdej federacji w jakiej się pojawiał siał chaos i był postrachem dla innych zawodników. Jego walki zapisały się złotymi zgłoskami w encyklopedii wrestlingu. Jednak mimo iż osiągnął praktycznie wszystko co można osiągnąć w tym biznesie, nadal mu mało. SDW – Strefa Dobrego Wrestlingu – to właśnie ta federacja przyciągnęła uwagę mojego klienta. Jest ona kolejnym przystankiem na drodze Bestii. Mogę wam obiecać jedno – Brock jest teraz w życiowej formie, to co wyprawia na treningach mogłoby przerazić niejedną osobę. Pewnie pomyślicie sobie, że mówię tak tylko dlatego, że jestem jego adwokatem i taką mam pracę. Mylicie się – mówię to z troski o zdrowie pozostałych zawodników. Kiedy staniecie naprzeciw Brocka Lesnara to nie będzie już odwrotu. Zdobędziecie bilet w jedną stronę do Suplex City.

Fani szybko podchwycili temat i zaczęli skandować „Suplex City”, co wywołało śmiech na twarzy Bestii

Suplex City – miasto którego nie można tak po prostu opuścić. Miejsce w którym panuje zniszczenie i ból. Jest tylko jedno wyjście z tego strasznego miejsca – Brock musi pozwolić wam je opuścić wręczając wam bilet w postaci F-5. Jednakże droga do tego jest kręta i naszpikowana wieloma litrami potu i krwi. Jest nawet pewna legenda o tym niebezpiecznym miejscu. Zgodnie z nią Suplex City zostało założone przez kilku bohaterów, którzy zmęczeni wieloletnią walką ze złem postanowili znaleźć miejsce w którym będzie panować ład i porządek. Ta piękna idea miała nawet szansę przetrwać gdyby nie jeden dość ważny szczegół. Nasi bohaterowie zadarli z siłą z którą nie mogli wygrać – Bestia powoli i brutalnie rozprawiła się z nimi i przejęła władzę w tej mieścinie.

Historia spodobała się zgromadzonej publiczności, która teraz skanduje „Holy shit”.

I tak oto dochodzimy do pierwszej gali, która będzie miała miejsce niebawem. Pojawiliśmy się dzisiaj, żeby porozmawiać o pewnej zagubionej osobie. Błądzi ona we mgle, a zły los sprawił, że wylądowała na obrzeżach Suplex City. The Witcher, bo o nim mowa, nie ma zielonego pojęcia w jakich jest kłopotach. W środę nie czeka Cię walka tylko zniszczenie i brutalna rzeczywistość. Zapewne kiedy pojawisz się w ringu będziesz chwalił się swoją pewnością siebie – szybko zdasz sobie sprawę, że nie walczysz ze zwykłym człowiekiem. Na przeciw ciebie stanie Bóg Zniszczenia – Brock Lesnar. Zapewne masz grupkę oddanych fanów, którzy wiedzą o tobie wszystko. Niestety muszę z przykrością stwierdzić, że ogromna część publiczności nigdy o tobie nie słyszała. Nie chciałbym żeby mój klient walczył z kimś tak nieznanym i dlatego pozwolę sobie powiedzieć kilka zdań na twój temat. Będzie to z korzyścią dla wszystkich – dla ciebie będzie to darmowa promocja, dla fanów szansa na poznanie twojej historii. Zgadzasz się Brock?

Lesnar opiera się o liny i skinieniem ręki pokazuje, że zgadza się na propozycję swojego adwokata.

Zacznijmy od tego, że The Witcher jest osobą obłąkaną. Wydaje mu się, że dostał misję od samego Boga. W tym celu wyjechał nawet do Watykanu gdzie pod okiem podobnych sobie ignorantów szkolił się w sztuce walki. Można by powiedzieć, że stworzyli tam sobie towarzystwo wzajemnej adoracji. Tak czy inaczej udało mi się jeszcze dowiedzieć, że nasz nieznajomy brzydzi się grzechem. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że nasz Anioł Zagłady nie przebiera w środkach w walce ze złem, jest bezwzględny i stara się zniszczyć swoich przeciwników. Może się mylę, ale czy zadawanie bólu i cierpienia nie jest przypadkiem grzechem? Więc jak to w końcu jest – brzydzisz się grzechem czy rozkoszujesz się nim? Pewnie w tej chwili twój światopogląd się rozpadł – czyż ten fakt nie pokazuje jaki jesteś słaby? Poświęciłeś swoje życie na robieniu rzeczy, których tak naprawdę chciałeś się wyrzec. Podejrzewam, że jesteś przekonany o tym, że Bóg zlecił ci tą misję, ale jedynym bogiem z jakim się spotkasz jest Bóg Zniszczenia – Brock Lesnar. Dobrze zapamiętasz moment w którym rozlegnie się gong, a mój klient się Tobą zajmie. Będzie to starcie Bestii z Łowcą Potworów. Powinieneś jednak wiedzieć, że kiedy staniesz w tym ringu nie możesz okazać choćby cienia strachu. Wiesz dlaczego? Dlatego, że Bestia żywi się strachem innych i zamierza pożreć cię na oczach wszystkich. Bądź gotów na walkę, która zdefiniuje cię jako zawodnika. Pokażesz charakter czy zostaniesz zepchnięty w otchłań wstydu gdzie nie dotrze do ciebie światło reflektorów czy fleszy. Jedno jest pewne – fani będą czekać na to starcie. Nie po to żeby zobaczyć wyrównaną walkę... nie po to żeby cię dopingować... nie po to żeby dostać gęsiej skórki nie wiedząc do ostatniej sekundy jak skończy się walka. Jedynym powodem, który sprawia że ta walka będzie atrakcyjna jest twój przeciwnik. Każdy w tym budynku i przed telewizorem będzie chciał zobaczyć jak dostajesz lanie od prawdziwego zawodnika. A jest nim...Brock...Lesnar!!!

Paul oddaje mikrofon swojemu klientowi, który najwidoczniej też chce coś dodać.

Welcome in Suplex City, bitch!

Po tych słowach Brock wyrzuca mikrofon z ringu i powoli oddala się na zaplecze.

Światła na arenie powoli gasną, ciemność zakłóca delikatna, jasnoniebieska poświata w okolicach wyjścia na backstage..."Forsaken"! Na arenie rozbrzmiewa theme song jednej z najbardziej rozpoznawalnych postaci starego SDW! I już jest, Einar Hallvard pojawia się na arenie! Były mistrz Hardcore i niedoszły mistrz SDW pojawia się na arenie. Powolnym krokiem zmierza do ringu i już znajduje się w kwadratowym pierścieniu. Alaskian Madman podchodzi do krawędzi ringu, odbiera mikrofon od pracownika technicznego i zaczyna mówić.

Einar Hallvard: Po przeszło sześciu długich miesiącach Alaskian Madman ponownie staje w ringu Strefy Dobrego Wrestlingu. Czas ukończyć misję powierzoną mi przed laty. Ponure mgły po raz kolejny zebrały się nad głowami niewiernych, a huragany Północy ponownie zostały wezwane aby ostatecznie wypełnić przepowiednię. Przepowiednię o jednym, jedynym przesłaniu. Wysłannik piekielnego ognia Hellandu po raz kolejny nawiedzi bramy tego miejsca. Siać będzie zniszczenie i pożogę, a pierwszy etap tej zbiorowej anathemy dopełni się już wkrótce. Już na środowym Wenesday Night Burn młot Thora zawiśnie nad głowami Dana Dowsona i Jokera i opadnie z hukiem w godzinę próby. Już nigdy nie będą postrzegali świata w dotychczasowy sposób. Łańcuchy uprzedzeń i fałszywych przekonań zostaną zerwane, i ujrzą Oni siłę, która zawsze będzie stać ponad nimi. Siłę bogów Północy, siłę Thora, uporu Baldura i zawziętości i klarowności umysłu bogini Hel. Ludzie Południa opierają swój byt na kłamstwie...dla niektórych są to bałwochwalcze mity i wierzenia...dla innych fałszywa wiara we własną potęgę i zdolności. Gdy Dowson i Joker poczują na własnej skórze ile warty jest świat który kreują, świat w którym mogą poczuć się ważni, potrzebni, niepokonani...ich oczy podejdą krwią, kończyny odmówią posłuszeństwa, a dusza uwolniona od kłamstwa którym owiane było całe życie tych kreatur zacznie powoli opadać na samo dno Krainy Cieni... Dowson! Joker! Kiedy wyzbyci człowieczeństwa i pozbawieni złudzeń otworzycie oczy leżąc obolali w ringu prawdopodobnie nie poczujecie żadnej różnicy. Dopiero następne chwile będą dla Was sygnałem, że Wasza dotychczasowa pewność siebie i fałszywa wizja świata zostały zastąpione przez pustkę i obawy, że wszystko co robiliście do tej pory zostało zanegowane. Na swój sposób zostaniecie uwolnieni...wiele jednak za tę wolność zapłacicie. Z czasem dotrze do was, że z przekonaniem o własnej wartości żyje się po prostu łatwiej...wegetowanie w niewoli własnych ograniczeń jest dużo prostsze. Rzuceni na głęboką wodę, pozbawieni tego co dotychczas trzymało was przy życiu - wiele oddacie aby ponownie znaleźć się w bezpiecznym świecie, Waszym świecie, fałszywym świecie! Świadkowie tego wydarzenia ponownie przekonają się na własne oczy, że ognie Hellandu potrafią wchłonąć najbardziej zatwardziałych i zmienić ich nie do poznania w puste, śmieszne ipozbawione sensu istnienia istoty. Tako mówi przepowiednia! Siły Hellańskie - Einar Hallvard ponownie zawierza Wam swoją misję!

Po tych słowach Alaskian Madman opuszcza ring Strefy Dobrego Wrestlingu zostawiając zmieszanych fanów zgromadzonych na arenie.

Światła na arenie powoli przygasają, świecą się jedynie światełka obrysowe titantronu, na którym po chwili pojawia się obraz. Widzimy kilkunastu potężnie zbudowanych mężczyzn zgromadzonych przy prowizorycznym stole. Zawartość stołu jednoznacznie wskazuje że przed chwilą mieliśmy do czynienia z wieczerzą. Jednym z ucztujących jest Einar Hallvard. Uczestnicy wieczerzy wstają od stołu, gospodarz podnosi napełniony kielich i zaczyna niedbale recytować toast:

"Powstańmy od stołu mieszkańcy Midgardu
Od dni ostatecznych niewiele nas dzieli
Czuwajcie nad nami mieszkańcy Åsgardu
Na powrót najwyższych czekamy w nadziei"

Uczestnicy toastu podnoszą się od stołu, piją przygotowany trunek i ponownie siadają do stołu. Między ucztującymi rozpoczyna się rozmowa.

Gospodarz: Moi drodzy, Wikingowie! Oto staje ponownie przed Wami brat nasz, który powrócił do nas po wielomiesięcznej tułaczce. Oddajmy mu głos bracia, a być może dowiemy się czegoś więcej na temat nadchodzących dni.

Einar Hallvard, bo o nim mowa powoli przełyka ostatni kawałek mięsa, popija resztami wina i ospale wstaje od stołu. Gaśnie jedyna żarówka wisząca luźno na przewodach zwisających z sufitu. Gospodarz wstaje od stołu i przynosi świecznik, przypominający nieco menorę. Po odpaleniu świec siada przy stole i ponownie udziela głosu Hallvardowi.

Einar Hallvard: Przyjaciele, bracia. Nasze najgorsze obawy dały o sobie znać, zmierzch Bogów - Ragnarok, wydaje się nieunikniony...siły nieczyste zgromadzone wokół szatana Lokiego szturmem zdobywają krainę śmiertelnych. Midgard jest zagrożony, wiara, nasza wiara - wydaje się wymierać. Przed wyruszeniem tu do Was stoczyłem kolejny bój z heretykami wypierającymi się naszej drogi, słusznej drogi. Poległem, bracia. Poległem, a co za tym idzie siły zła nabierają argumentów aby doszczętnie zniszczyć nasze wpływy w krainie śmiertelnych. To jeszcze nie koniec, ale musicie wiedzieć, że nasze położenie stało się dramatyczne...jeżeli przegramy, możemy się spodziewać najgorszego. Niedługo wyruszam na kolejną krucjatę, ale czuję w powietrzu że czasu jest coraz mniej...bracia, dziękuję za gościnę, lecz wiem, że nie zostanę długo...

Einar przerywa, jakby uciekając myślami w przeszłość. Widzimy kamienne twarze zgromadzonych wokół stołu gości, i gospodarza, który drżącymi dłońmi nalewa zgromadzonym kolejną kolejkę wina.

Gospodarz: Cała wioska czeka na Ciebie, zostawiłeś tam wszystko, wszystkich...
Einar Hallvard: Nie mów nic o naszym spotkaniu, wkrótce osobiście się z nimi spotkam
Gospodarz: Kiedy wyruszasz...
Einar Hallvard: Powiadom stajennego, bagaże zostaw przed chatą, niedługo wyruszam

Gospodarz wychodzi z chaty, ponura atmosfera udzieliła się gościom na dobre, Einar podchodzi do zgromadzonych i obniżając głos mówi półszeptem.

Einar Hallvard: Jeżeli polegnę i tym razem, bracia - coś się skończy...Stojąc przed Wami przysięgam, na wszystko co mi święte - zrobię co się tylko da aby obronić świat śmiertelnych przed odrzuceniem naszych wartości, nihilizmem, oddaniem złu i hańbie płynącej z ich pogańskich przyzwyczajeń. Położę kres naszym wrogom, a na  wszystkich którzy stają mi na drodze sprowadzę gniew bogów. Moim najbliższym celem jest Jeff Hardy, żywy obraz tego, do czego prowadzi nihilizm, pustka moralna i upodlenie duchowe. Trzymajcie się bracia, droga przede mną długa...zima się zbliża, czas ruszać.

Kończąc kolejny kielich Einar żegna się z towarzyszami, i powolnym krokiem wychodzi z chaty. Gospodarz wraz ze stajennym pakują na zaprzęg ostatnią drewianą skrzynię. Ten wsiada do środka i dając sygnał koniom powoli odjeżdża.

Stajenny (do gospodarza): Wróci..musi wrócić.
Gospodarz: Ciężkie czasy przed nami...biegnij do wioski, kobiety z dziećmi się niecierpliwią, powiadom że wrócimy przed zmierzchem..
Stajenny: Ciężkie czasy przed nami...

Obraz na titantronie urywa się.

Na arenie rozlega się Undead, fani wstają z miejsc, jednak nie widać nikogo wychodzącego na rampę. Natomiast theme natychmiast milczy, a słychać jedynie klaskanie w stronę mikrofonu. Kamera podąża po całej widowni do momentu, aż nie zatrzymuje się przy najwyższym rzędzie siedzeń.

Po ostatnim razie ponownie pojawiło się wiele sprzecznych opini. Czy się wypaliłem? Czy się poddałem momentalnie na starcie, czy jednak być może to była zagrywka z mojej strony, aby wybadać teren. Szczerze mówiąc dziwię się wielu osobom, które są nawet w moim otoczeniu. Czym jest ta porażka? Czy naprawdę potrzebowałem tej wygranej, aby udowodnić wszystkim zebranym tutaj, że jestem najlepszy? Mogę zapytać się inaczej - czy naprawdę ktokolwiek zwątpił w fakt, że się poświęcam temu biznesowi? Mogę w swoim umyśle odnaleźć wiele teorii, dlaczego jednak nie wygrałem, jednak po co to robić? Po co poszukiwać odpowiedzi na jakieś niepotrzebne zdarzenie z przeszłości. To jest tylko i jedynie rozgrywka, którą toczę za każdym razem w tym ringu. Jest niczym niekończąca się partia pokera, każdy chce wygrać, każdy uważa, że blefem czy dobrą kartą pokona kogoś innego. Czyż to nie jest zabawne? Każdy żyje w świecie iluzji, gdzie uważa siebie za najlepszego, a kłody rzucane pod nogi, porażki, wszystko to chce tłumaczyć nawet najwyższym kosztem. Spoglądając na siebie zauważyłem to staczanie się do parteru, to wszystko, co chciałem osiągnąć było jedynie iluzją, którą wytwarzał mój umysł. Chciałem zdobyć ten pas kilkukrotnie, za każdym razem dziwnie poległem. Za każdym razem obwiniałem wszystko wokół, chcąc pokazać się z lepszej strony innym razem. To nie jest tak łatwe, tak bardzo możliwe, jak się każdemu wydaje. To jest rozgrywka psychologiczna, tocząca się za każdym razem, gdy chce się osiągnąć coś więcej. Człowiek jest istotą, która łatwo poddaje się presji... Ja to już dawno zmieniłem. Mam gdzieś uwagi pseudo ekspertów uważających, że się sprzedałem, że poległem, że wypaliłem się. Reprezentuję tych wszystkich, którzy zawsze żyją pod butem, chcą się wybić wyżej, ale znajdzie się ktoś na górze, który ich niszczy. Ile razy wielu ludzi ginęło w tłumie, wyróżniających się, a następnie kończąc na niszowych stanowiskach i odliczając pieniądze od pierwszego do pierwszego? Spoglądając na ten kraj widzę wiele analogii do tych słów. Zawsze znajduje się ktoś, kto się rozpycha ramionami, taranując tych, którzy są lepsi. Czyż to nie jest podobne do mojego kolejnego rywala? Każdy chce zmian, każdy chce poczuć świeżość, jednak pojawia się gwiazdka kilku walk, osoba, która uważa siebie za o wiele lepszego, o wiele silniejszego, o wiele brutalniejszego. Czyż nie Brock? Wiesz, co nas łączy? To, że polegliśmy przez pewność siebie. Kalkulacja strat może być nieco dziwna. Ja utraciłem być może szanse na tytuł, tak bardzo czekający na spragnionego wojownika, a co ty straciłeś Brock? Czyżby twój status, to wszystko, co budujesz wokół siebie upadło? Ta misternie utkana sieć intryg i kłamstw o potędze Bestii odeszła w niepamięć, a wiedza, że idzie ciebie pokonać dotarła do wszystkich w szatni? To jest właśnie najzabawniejsze w tym wszystkim, co się wytworzyło w tej federacji. Przenikanie się nowych charakterów ze starymi gwiazdkami doprowadzi do stanu, który obserwujemy na co dzień. Młodzi gniewni polegną bardzo szybko, gdyż ktoś mający status międzynarodowej gwiazdy wskoczy na jego miejsce. To jest niczym walka do jednej bramki, która toczy ten biznes od długiego czasu. Spójrzmy prawdzie w oczy, ludzie, którzy mają aspiracje zawsze mają rzucane kłody pod nogi, a fałszywi przyjaciele czekają jedynie na moment, aby dodatkowo wbić nóż w plecy. Z tym trzeba skończyć, ci, którzy nie mają odwagi krzyczeć niech wykrzyczą to, że chcą zmian. Brock, spoglądając na ciebie, na tą kupę mięśni powinienem pewnie klęknąć, względnie położyć się na macie i czekać na odliczenie, lecz tak nie będzie. Będziesz świadkiem, będziesz dowodem na to, że nie liczy się to, co się osiągnęło kiedyś. Możesz toczyć wiele walk, wiele ciężkich bojów, lecz to są jedynie statystki. Nikt nie spojrzy "Wow, Lesnar pokonał x zawodników" tylko będzie pytanie "Co zdobył". A czym ty się możesz pochwalić w tej federacji. Piaskami przeszłości, które rozsypuje wiatr każdego dnia? Nie zamierzam się cebie bać, gdyż dla mnie jesteś tylko i jedynie kolejnym rywalem.

Dowson przerywa chwilowo spoglądając na fanów trzymających transparenty z imieniem jego przeciwnika, po czym się uśmiecha.

Powiedz mi Brock, jak to jest, gdy ktoś za ciebie musi wszystko mówić? Uśmiechasz się, zachowujesz się niczym lalka, która jest sterowana z każdej strony. Nie wyróżniasz się niczym, odejmując od ciebie twojego ukochanego adwokata kim będziesz? Być może poprzednie starcia spowodowały, że twój umysł nie nadąża za ciałem, nie martw się tym. Po naszym starciu będziesz nadal taki sam, mdły, szary, nie potrafiący nic oprócz prostego uderzenia. Oprócz twoich osławionych suplexów. Popatrz na siebie, a następnie na mnie. Co takiego nas różni? Odpowiem ci jedną rzecz na starcie - charyzma. O ile ciebie trzeba prowadzić niczym niepełnosprawne dziecko przez całe życie, mówić to co ty pewnie chcesz powiedzieć. Zachowujesz się jak ktoś, kto nie powinien tutaj być, jednak to wszystko się zmieni. Twój adwokacik może mówić przeszłości, lecz nas zweryfikuje teraźniejszość. Kartą, którą zapiszę na kolejnym wydaniu tygodniówki. Kimś, kto po walce przestanie się dla mnie liczyć. This is the edge of revolution.

Dowson przerywa, a na arenie rozlega się jego theme.

Nieznany themesong rozbrzmiał, publiczność była zaskoczona i w napięciu wpatrywała się niczym w transie w stronę rampy. Kto pojawi się na drodze do ringu? Kto jako kolejny zaprezentuje się obserwatorom owego widowiska? Po chwili oczekiwania na rampie wyłoniła się pewna postać. Ciężko było poznać jej sylwetkę, gdyż mężczyzna miał na sobie bluzę z kapturem, który zakrywał niemalże twarz oraz spodnie. Owy zawodnik wykonał kilka kroków, a następnie przykląkł na rampie. W tej pozycji ściągnął z głowy kaptur, a następnie całą bluzę. Niektórzy z fanów, którzy oglądali również pierwszą tygodniówkę już poznali tą twarz - było to "Aerial Emperior" Matti Silainen. Większość, jednak wciąż pozostawała bez reakcji na nowego zawodnika, gdyż nie znali jego umiejętności, czyteż nastawienia. Matti powolnym, pewnym krokiem szedł w stronę ringu rozglądając się. Gdy doszedł do kamery, zbliżył się do niej ukazując napis na swojej koszulce, który brzmiał "Let's Flyyyy!" Następnie wskoczył do ringu i robiąc salto nad 3 liną stanął pośrodku kwadratowego pierścienia. Techniczny podał mu mikrofon. Wrestler jeszcze przez dłuższy okres czasu czekał, jakby układał sobie myśli w głowie. W końcu rozpoczął swoją przemowę.

- Pewnie jeszcze mnie nie znacie... Przyjechałem z odległej krainy, krainy wiecznego lodu. Miejsca, gdzie promienie słoneczne nie dochodzą, miejsca, gdzie bywają momenty, że twoim najlepszym przyjacielem jest twój chłodny oddech na szybie... Żyjąc w takim miejscu musiałem być twardy, od zawsze. Od najmłodszych lat uczyłem się życia, a zaowocowało to tym, że do tej pory nie znam słowa "strach". Każdy ekstremalny wyczyn, który wykonuję tylko utwierdza mnie w tym. Nauczyłem się jednej rzeczy... nie ma rzeczy nie możliwych, każda bariera jest do pokonania, a kiedy lecę, jestem w powietrzu... wiem, że mogę zrobić wszystko. Latanie to całe moje życie, gdyby nie ta dawka ekstremy, którą czerpałem codziennie do skutku być może nie poradziłbym sobie, byłbym słaby, ale tak się nie stało. Chcę, aby moje wyczyny sprawiały przyjemność, większej liczbie osób, również wam, dlatego tutaj stoję przed wami, w tym ringu. Chcę udowodnić, że Matti Silainen jest najbardziej ryzykującym człowiekiem świata i jest najlepszy w tym co robi! <zaakcentowane ostatnie zdanie i chwila odpoczynku> Jednak jestem świadomy jednego, nie poradzę sobie sam... Może i nauczyłem się, jak być twardy, ale w tym biznesie nie mogę podążać swoją własną ścieżką. Musicie mi pomóc! Już dzisiaj zmierzę się z Kevinem Owensem, człowiekiem, który wydaje się być twardy... mimo to, mam nadzieję, że z waszą pomocą moje ewolucje okażą się na tyle skuteczne, że zatrzymam go! Dlatego teraz muszę was poprosić o to, abyście mi pomagali. Najpierw, jednak chcę wam pokazać, jak niesamowitym uczuciem jest być w powietrzu. Zróbcie to ze mną, tu i teraz! Kiedy krzyknę "FLY WITH ME!" wstańcie ze swoich krzeseł i podskoczcie! Dajcie mi tą energię, pokażcie, że wspieracie mnie. Zdajecie sobie chyba sprawę, że narażam życie i zdrowie, dla samego siebie? Tak, czuję taką konieczność, jednakże robię to również dla was! Chcę wam dać to co najlepsze, dlatego wkroczcie w progi mojego królestwa! <Matti bierze oddech, rozgląda się po publiczności, wyczekuje odpowiedni moment...> FLY WITH ME! <Większa część publiczności z entuzjazmem podeszła do zadania, o którego wykonanie poprosił ich Fin i wykonała to. Na hali słychać było jeden wielki huk mieszający się z cheerem ze strony publiki>. Dam wam takie widowisko, jakiego oczekujecie! I pamiętajcie, nazywam się Matti Silainen, a niektórzy mówią o mnie "Władca Przestworzy"...

Na arenie rozbrzmiał theme song Kevina Owensa! Kanadyjczyk pewnym krokiem, z szyderczym uśmiechem wymalowanym na twarzy ruszył w stronę ringu. Widownia zareagowała dość negatywnie na pojawienie się tej gwiazdy SDW. W końcu Kevin dotarł do kwadratowego pierścienia, otrzymał mikrofon. Co ma do powiedzenia, nowy nabytek SDW?

Kevin Owens: Nazywam się.. Kevin Owens. <heat!> Z tego co kojarzę, widzimy się po raz pierwszy. Więc pozwólcie, że powiem trochę o sobie. Walczyłem na całym świecie, gdziekolwiek nie pojedziecie i nie spytacie się o mnie... będą mnie kojarzyli. Wiecie dlaczego? Ponieważ, zburzyłem harmonię w każdej z federacji, w której postawiłem stopę. Mówiłem, że coś osiągnę... walczyłem o to i osiągałem. Tak działa Kevin Owens. Ja nie przekonuję, nie obiecuję... ja spoileruje! Możecie być pewni, że za kilka tygodni przypomnę wam ten dzień, moment w którym znalazłem się w ringu SDW po raz pierwszy i zapowiedziałem... że stanę się mistrzem. Bo to właśnie teraz robię, Kevin Owens będzie mistrzem SDW i to nie pobożne życzenie, to fakt! <heat!> A wy! Wy powinniście być wdzięczni, nędzni Polacy, za to że macie możliwość podziwiania najlepszego wrestlera stąpającego po tej planecie. Dopóki nie mamy potwierdzenia, o życiu poza Ziemią, mogę się śmiało nazwać najlepszym wrestlerem w galaktyce! To nie jest tak, że dziś mówię jedno, a za dwadzieścia cztery godziny polegnę i zacznę szukać wymówek. Tak zachowują się ludzie słabi, tacy ludzie zwykle szukają wymówek po porażce ze mną. Prawda jest jednak taka, że jestem za dobry by tracić czas na słabeuszy. Cała ta federacja to jeden wielki żart. Zapytacie więc po co tu jestem? By udowodnić, nawet w tak zacofanym kraju jaki jest Polska.. że tu też jestem najlepszy i nie ma od tego wyjątków, nieważne gdzie występuje, zwyciężam. Jeżeli jednak jakimś cudem mi nie wierzycie, bo jesteście tak głupi albo ponieważ nigdy nie mieliście do czynienia nawet z kimś w połowie tak dobrym jak ja, jutro na gali Burn #2 dostaniecie żywy dowód. Będzie to osoba która po tym jak już ją pokonam, będzie błagała, by nigdy więcej nie stanąć ze mną w tym ringu. To będzie przestroga, dla tych osób w szatni, które nie potraktowały mnie jak realne zagrożenie. Cóż, jestem realnym zagrożeniem, co do tego nie ma wątpliwości. Jako pierwszy przekona się o tym Matti Silainen. Fiński skoczek, który postanowił pójść w wrestling, ponieważ podejmował zbyt wielkie ryzyko na skoczni. Jakie to piękne prawda? Ryzykant, nie odczuwający strachu musi zrezygnować z marzeń, więc wybiera wrestling. Wszystko byłoby idealnie, może nawet zostałby mistrzem, gdyby nie to... że zjawił się w nieodpowiednim miejscu, o nieodpowiednim czasie. Ponieważ, to że wywalono go ze szkółki... czyni go nieudacznikiem. Nie kupi mnie ktoś, tanią historyjką o chłopcu który nie boi się niczego. To nie bajka, tu nie ma szczęśliwych zakończeń Matti. <heat!> Poza tym, nie boisz się niczego? Otóż, od jutra będziesz mógł mówić o tym tylko w czasie przeszłym. Nie bałeś się niczego dopóki nie stanąłeś w ringu, twarzą w twarz z Kevinem Owensem, który po prostu skopał Ci dupsko na oczach wszystkich tych ludzi! Tak właśnie będziesz mówił, po pojedynku ze mną już jutro. Poza tym, mam małą radę dla zarządu SDW, jeżeli nie chcecie wzywać karetki, na każdą ze swoich gal... nie zestawiajcie, najlepszego wrestlera w galaktyce, z chłopcem który sądzi, że potrafi latać. Zasługuję, na lepsze traktowanie w tej federacji, jednak skoro muszę budować wszystko od podstaw, to tak też będzie. Jutro wyślę głośne oświadczenie, wszystkim na trybunach, w szatni oraz samemu anonimowemu prezesowi SDW. Jestem materiałem na mistrza, a nie jednym z wielu. Przekonacie się o tym. A ty Matti... <Kevin westchnął głęboko, jakby żal mu było rywala> jutro pokaże Ci jaka jest różnica między bujającym w obłokach chłopcem, a prawdziwym mężczyzną!

Kevin rzucił mikrofon za ring, po czym znów zaczął grać jego theme song, a sam zawodnik wyszedł z ringu i udał się na Backstage