Kamera ukazuje nam jakieś miejsce pod ziemią. Najwidoczniej jest to krąg, gdyż wokoło płonącego ognia widać zakapturzonych ludzi. O co tu może chodzić? Każdy z nich siedzi po  turecku, jednak jest jeszcze jedno wolne miejsce. Po chwili pojawia się ostatnia zakapturzona postać. Siada się w wolnym miejscu, po czym ściąga swój kaptur. Tą postacią jest Julio Domniguez! Po chwili reszta osób ściąga kaptury i naszym oczom ukazują się inni luchadorzy, tacy jak Pentagon Jr, King Cuerno, Drago, Aerostar, Fenix, Argenis czy sam La Parka. Głos zabiera Dominguez:

Julio Dominguez: Drodzy towarzysze! Zebraliśmy się tu w tym oto kręgu, my luchadorzy reprezentujący Meksykański Wrestling. ściągnąłem was tu po to, by omówić ważną sprawę. Mianowicie chodzi o sytuacje, w jakiej się znajduje obecnie w Strefie Dobrego Wrestlingu. Sytuacja powiem szczerze nie jest najlepsza. Główną część rosteru stanowią Amerykanie, którzy mają coraz więcej do powiedzenia w kwestii federacji. Walki wieczoru są również zapełniane przez nich, przez co środowisko coraz bardziej się do nich przekonuje. Na całe szczęście można jeszcze zapobiec Amerykanizacji wrestlingu w Polsce. Pierwszym krokiem będzie pokonanie przeze mnie na zbliżającym się Adrenaline jednego z bardziej znanych zawodników z USA Dana Dowsona, dzięki czemu fani będą wiedzieć, że są oni do pokonania. Następnym krokiem będzie zdobycie pasa mistrzowskiego SDW. Nie wiem kiedy to będzie, jednak starać się będę o to jak najszybciej. Wkrótce zbliża się gala The Lottery, na której być może się to stanie. Jednak to tylko połowa naszej misji przeciw całkowitemu zaludnieniu Polskiego Wrestlingu przez Amerykański. Jak to możliwe, że główną część rosteru stanowią Amerykanie. Oprócz mnie jest jakiś Meksykanin, nazywa się Raul Drago ale to kompletna tragedia, nie warta reprezentowania was, bracia. Ja sam na dłuższą metę nie pociągnę i być może już wkrótce ktoś z was dołączy do mnie do SDW, by przeciwstawić się nadchodzącej wielkimi krokami Amerykanizacji w Polsce. Kto z was to będzie, tego jeszcze nie wiem, na następnym zgromadzeniu dowiecie się więcej, jeśli chodzi o cała sytuacje a tymczasem muszę się z wami pożegnać. Trzeba wracać do Polski, jednak już niedługo zobaczymy się z powrotem i tym razem przywiozę coś ze sobą.

SDW! Na arenie rozbrzmiewa theme song Adrenaline! Dziś gościmy w Sopocie! Na początek oczywiście fajerwerki, następnie oficjalne otwarcie gali przez Waldemara Kastę, a następnie przechodzimy do stołu komentatorskiego...znów w nieco zmienionej obsadzie!

Andrzej Supron: Adrenaline! Witamy Państwa! Andrzej Supron...
William Regal: ...William Regal, oraz nasz nowy, stary znajomy, nowy komentator SDW...
Booker T: Booker T! Panowie, muszę przyznać, że ostatnio ze szczególną uwagą śledziłem gale tej federacji i jestem pozytywnie zaskoczony. Nie spodziewałem się, że w środku Europy można rozkręcić federację wrestlingową na tak wysokim poziomie, którą będzie śledzić tak wiele osób!
Andrzej Supron: Nie doceniasz nas, Bookerze. Europejczycy to nie ułomki. Sądziłeś, że tylko Stany mogą dać światu znakomity wrestling? SDW z każdym dniem staje się coraz lepsze, a wkrótce ma podobno rozszerzyć swoją działalność.
Booker T: Tydzień temu oglądałem galę w Gdańsku z perspektywy fana na trybunach, a już dziś jestem tutaj, przy stole komentatorskim. Emocje są niesamowite. Widać, że Polacy w tym kraju kochają wrestling.
William Regal: Zanim przystąpimy do zapowiedzenia dzisiejszej gali, cofnijmy się właśnie do zeszłotygodniowej Adrenaline o numerze czternastym. Który fragment tej gali poruszył cię najbardziej, Bookerze?
Booker T: Zdecydowanie była to przemowa Braya Wyatta. Ten człowiek nieraz już udowadniał, że powoli staje się największą gwiazdą wrestlingu i trudno będzie się z nim równać. Jednakże muszę przyznać, rywala ma godnego. Nie bardzo znam Hallvarda, ale ani przy mikrofonie, ani w pojedynkach nie odstaje poziomem od Braya, a zatem możemy spodziewać się znakomitej walki między tymi panami na PPV, o ile oczywiście do takiego pojedynku dojdzie.
Andrzej Supron: Tydzień temu Ted DiBiase zwyciężył nad Alexem Rileyem, a następnie zapowiedział, że dziś stanie się coś wyjątkowego. Osobiście mam mieszane odczucia co do Teda, uważam go za pyszałka, zresztą większość walk przegrywa i bez przerwy mówi o pieniądzach. Nie lubię słuchać jego wypowiedzi.
William Regal: Masz trochę racji, Andrzeju, niektóre jego przemowy są nudne, ale umiejętności nie można mu odmówić.
Booker T: Dokładnie. DiBiase z pewnością ma talent, który odziedziczył po swoim ojcu, jednakże powinien bardziej skupić się na wrestlingu, a mniej na biznesie, być może to przez to jego wyniki w SDW nie są najlepsze. Przejdźmy jednak do dzisiejszej gali, bo czuję, że zanudzamy publiczność. William, przypomnij, co nas dziś czeka.

Regal spogląda na kartkę, która leży obok niego na stole.

William Regal: W porządku. Na pierwszy ogień idzie pojedynek pomiędzy Sethem Rollinsem a Raulem Drago.
Booker T: Jestem zaciekawiony postacią Setha. Nie spodziewałem się, że jego osoba spotka się z aprobatą ze strony publiczności, ale myślę, że wszyscy doskonale znają charakter tego zawodnika, jego spryt, przebiegłość i konsekwencję. Myślę, że dzisiaj będzie faworytem, ale nie odważę się typować, ponieważ słabo znam tego drugiego zawodnika.
Andrzej Supron: W kolejnym pojedynku obejrzymy Quentina Birre. Ciekawy zawodnik, polubiłem go, ale uważam, że musi się jeszcze wiele nauczyć. Przypomnij, William, kto jest jego rywalem.
William Regal: Właśnie. W karcie wpisany jest tylko znak zapytania, czyli na razie jest to dla wszystkich niespodzianka. Nie wiem jak wy, ale mnie osobiście nie przypomina się żaden zawodnik, który mógłby tej nocy stoczyć walkę z Birrem.
Booker T: Zaraz, zaraz...a co z Tedem DiBiase? Mając w pamięci jego zeszłotygodniową rozmowę z Pawłem Borkowskim, można w ciemno obstawiać, że to właśnie on kryje się za tą niespodzianką.
Andrzej Supron: Nie bawmy się w typowanie, nie przyszliśmy na zakłady bukmacherskie. Walka numer trzy: Wes Wallace, Alex Riley i Ryback.
Booker T: Pozwolę sobie poświęcić nieco więcej uwagi pierwszemu spośród tej trójki, ponieważ pozostałych dwóch każdy dobrze zna. Ostatnio, po usłyszeniu przemowy Wesa, postanowiłem, po powrocie do domu, posłuchać jej jeszcze raz. Jestem wprost oczarowany tym zawodnikiem. Jak dla mnie jest to materiał na twarz federacji.
William Regal: Czy ja wiem, wprawdzie udało mu się wygrać walkę debiutancką, ale czy tak ma wyglądać twarz federacji? Nie wierzę w to. Moim zdaniem Ryback będzie podwójnie zdeterminowany, żeby wziąć odwet na Wesie, który praktycznie ośmieszył go przed tygodniem.
Booker T: Kolejnym starciem jest, o ile dobrze pamiętam, pojedynek między Danem Dowsonem i Julio Dominguezem. Przyznam szczerze, lubię obydwu zawodników i liczę, że wykręcą naprawdę dobrą walkę, bo wiem, że są w stanie to zrobić.
Andrzej Supron: Mnie za to ten Meksykanin zupełnie do gustu nie przypadł. Zdecydowanie bardziej lubię, gdy zawodnik w masce jest sprzymierzony z publicznością, a Julio postanowił zostać oportunistą, co z pewnością popularności mu nie przysporzy.
William Regal: Od ciebie nigdy nie usłyszę niczego nowego. Zawsze stoisz tylko za tymi zawodnikami, którzy pozdrawiają publiczność, a na względy wrestlingowe nie zważasz. Dominguez ma olbrzymi talent, a to, co widzieliśmy przed chwilą, zanim weszliśmy na antenę, jeszcze dobitniej potwierdza, że jest zdeterminowany, by osiągnąć swoje cele. Będę kibicował mu w pojedynku z Danem, który ostatnimi czasy nie przekonuje mnie do siebie.
Booker T: Ostatnia walka wieczoru to, o ile pamiętam, starcie trzech rywali, których jednak niezbyt dobrze znam, dlatego będziecie musieli co nieco przybliżyć mi ich sylwetki.
William Regal: Pierwszym z nich jest Mario Petarda. Jak do tej pory niepokonany w SDW, jednak po zmianie wizerunku, podobnie jak Dowson, nie bardzo mnie do siebie przekonuje. Może to trochę za wcześnie, żeby rokować, ale nie wierzę w to, żeby zawodnik rozczulający się nad losem świata, mógł zostać mistrzem SDW.
Andrzej Supron: Kolejny to jeden z moich ulubieńców - Nick Jeffers. Konsekwentny, pewny siebie, uczciwy, a na dodatek ma świetne relacje z publicznością. Według mnie materiał na głównego zawodnika tej federacji.
William Regal: Nie skreślaj też byłego mistrza Hardcore - Mike'a Brutala. Każdy z nas ma w pamięci sytuację z zeszłego tygodnia. Brutal jest głodny walki, co jest w jego przypadku zrozumiałe. Nikt nie chciałby zostać pozbawiony tytułu mistrza świata poza ringiem.
Booker T: Tymczasem przejdźmy do ringu, ponieważ przed chwilą rozbrzmiał theme song właśnie tego zawodnika, o którym mówi William.

Przenosimy się na ring, gdzie widzimy Mike'a Brutala. W ręku trzyma mikrofon, a na jego ramieniu widzimy pas Hardcore Championship, na którym wciąż widnieje jego nazwisko.

Mike F'N Brutal: Wita was najbardziej spektakularna, hardcore'owa i ekstremalna gwiazda w Strefie Dobrego Wrestlingu! Mike Fucking Brutal! Jak pewnie wiecie, w niedalekiej przeszłości, a może w dalekiej.. Zdobyłem swoje pierwsze trofeum w karierze, jakim był pas Hardcore, a został mi tak kurewsko odebrany! Ja już zniosę wszystko! Mogę codziennie walczyć w stypulacji, która nie zawiera nawet mililitra Extreme'u w swoim eliksirze... to mogę znieść, ale nigdy, przekurwanigdy, nie zniosę złodziejstwa, zwłaszcza przez władze wyższe! Drogi panie Ericu! To nie jest WCW, a ten pas nie jest pasem Wagi Ciężkiej, że możesz go sobie brać dokładnie tak, jak robiłeś to około 15 lat temu! Minęło piętnaście lat! Wszystko poszło w przód... No może oprócz twojego ptasiego mózgu, który myślami wciąż jest w latach 90-tych i myśli, że jak wtedy mu największa ekstremalna federacja wrestlingowa nie groziła, tak teraz ja mu nie zagrożę! Otóż starszy człowieczku, YOU'RE FUCKING WRONG! COME ON HERE SO I CAN CHAIR YOUR ASS!

Na arenie rozbrzmiewa theme song General Managera Erica Bischoffa, który pojawia się na rampach.

Eric Bischoff: Mike! Hola, hola! Przede wszystkim, nie jesteśmy w barze, albo w klubie nocnym, żeby wyrażać się w tak ordynarny i prymitywny sposób. Wyhamuj nieco i pogódź się z faktami. Tytuł nie należy do ciebie, a mimo to bezprawnie go sobie zagarnąłeś. Jeśli chcesz znów tytułować się mistrzem Hardcore, to najpierw udowodnij, że na ten tytuł zasługujesz. O ile pamiętam, to masz przewidziany pojedynek na dzisiejszy wieczór.

Mike F'N Brutal: Czy ja się przesłyszałem?! Ja mam Ci udowodnić że zasługuję na ten tytuł? Popatrz na mnie! Z góry na dół! Od pięt do czubka głowy! Widzisz?! Nie! To może otworzę Ci oczy! Ze mną jest jak z poparzeniem! Są 3 etapy moich poczynań, kiedy na coś zasługuję, a z wiadomych powodów tego nie dostaję! Pierwszy, sięgam po krzesło.. Drugi, biorę baaaardzo wielki zamach... Trzeci, łapię ofiarę w swoje paszcze i delektuję się nią sekunda po sekundzie, minuta po minucie, GODZINĘ... PO GODZINIE! Krzesło trafia prosto w twarz! Chcesz tego Eric?! Chcesz zostać potraktowany jak Einstein Harvard?! Jak nieznany mi Szwajcar z Amateur Wrestling?! Jak Samoański Buldożer?! Obstawiam, że nie chcesz! Wracając do tych etapów. Udało ci się osiągnąć dopiero pierwszy z nich, więc lepiej dla Ciebie, aby ten 66 koma 6-ty procent nie został zaliczony w tym przypadku! Bo skończy się to cholernie źle dla Ciebie! Jestem gotowy aby walczyć dla tego złota GDZIEKOLWIEK! KIEDYKOLWIEK! A co lepsze.... JAK KOLWIEK! Możesz mi zawiązać ręce! I tak uniosę pod koniec krzesła! Możesz mi zasłonić oczy! I tak z daleka zobaczę Extreme jaki zasiałem na polach tej areny! Możesz uciszyć każdego Extrememaniaca! I tak usłyszę najcichszy szept hardcore'u dochodzący z ... JASKIŃ EXTREME'U!

Eric Bischoff: Wyhamuj, dobrze ci radzę. Podnosząc na mnie głos niczego nie wskórasz. Przypomnę ci ponadto, że występujesz na gali, która jest zarządzana przeze mnie, a jeśli jeszcze raz ośmielisz się podnieść na mnie głos i zagrozić mi, to mogę ci uroczyście przysiąc, że na dobre pożegnasz się z marzeniami o tytule mistrza Hardcore!

Eric na chwilę przerywa swoją przemowę.

Eric Bischoff: Nie obchodzi mnie to, kogo znokautowałeś, ani to, w jaki sposób to zrobiłeś. Nie obchodzi mnie to, w ilu pojedynkach bez zasad zwyciężyłeś, ważne tu i teraz. W tym momencie priorytetem dla ciebie ma być dzisiejsza walka i na koniec mogę udzielić ci prostej, logicznej rady w języku, który być może dla ciebie będzie bardziej zrozumiały: Nie spierdol tego, Brutal, bo to może być dla ciebie ostatnia szansa w tej branży.

Po tych słowach Bischoff znika z areny, pozostawiając na ringu osamotnionego i wyraźnie niezadowolonego Brutala.

REKLAMY

Tuż po reklamach show powróciło na ekrany telewizorów. W środku ringu znajduje się Raul Drago, a także znienawidzony już przez fanów Seth Rollins, który najwidoczniej miał coś do powiedzenia, tuż przed samym starciem.

Seth Rollins: Witajcie kochani! <na twarzy Setha zagościł szyderczy uśmieszek, a fani dali znać o sobie głośnym heatem> Hahaha.. Za pewne widzieliście już sytuację z ostatniego wydarzenia z moim udziałem na backstagu. Tak, muszę przyznać poniosło mnie! Dlatego chciałbym was wszystkich przeprosić, gdyż nie chciałem tak zrobić. Gdyż .... CHCIAŁEM GO ZMASAKROWAĆ!<Seth wykrzyczał ostatnie słowa do mikrofonu.> Jak już zapowiadałem, mam zamiar zostać mistrzem Hardcoru, udowadniając wam wszystkim niedowiarki, iż zasługuję na walkę o ten pas. To co zrobiłem z Jonem, to tylko przedsmak tego, co uczynię z dzisiejszym rywalem. Od kilku dni czyje się zagrożony wiem, że większość osobników z SDW chcę mnie ustawić, jednak mnie nie da się pokonać! <Ponowny heat> Od dziś przygotujcie się na odsłonę nowego Setha, który po trupach będzie dążył do upragnionego celu! Wszystko co osiągnąłem, zawdzięczam tylko i wyłącznie sobie. Może i kiedyś mówiłem, że to właśnie dzięki wam tak daleko doszedłem, gdyż dawaliście mi wsparcie.. Były to tylko kłamstwa, którymi manipulowałem wszystkich zgromadzonych na arenie! Każdy wierzył w dobrego, łagodnego Seth'a, który nawet muchy by nie skrzywdził, jednak ten czas został zakończony! Jestem przyszłością tej federacji a zarazem jej twarzą, dlatego należy mi się dogodna ochrona, która będzie mnie chronić. Nie mogę pozwolić sobie na to, żeby ktokolwiek próbował mnie powstrzymać. Dlatego postanowiłem zatrudnić dwóch ochroniarzy, którzy będą stać u mego boku! J&J Security zapraszam..

Po wypowiedzianych słowach na arenie pojawiło się dwóch, niskiego wzrostu mężczyzn. Ubrani byli w ciemne garnitury i z uśmiechem na twarzy podążyli do kwadratowego pierścienia, w którym natychmiast się pojawili, stając za Sethem.

Seth Rollins: Poznajcie mych pomagierów, który będą "przede mną murem".<heat, w tym momencie dwóch mężczyzn zaczęło klaskać.> Teraz nikt nawet nie kiwnie palcem w moją stronę, gdyż będą obawiać się mnie oraz J&J Security. MISTRZ HARDCORE STOI PRZED WAMI! Już niedługo ujrzycie mnie w tym ringu z tym pasem, kiedy będę triumfował.

Seth rzucił mikrofon i kazał mężczyzną opuścić ring, gdyż za chwilkę miał rozpocząć się jego pojedynek! "W trudnych chwilach macie mi pomagać, zrozumiano?!"- takie to słowa wypowiedział Rollins, a ochroniarze jedynie przytaknęli.

Singles Match
Seth Rollins vs Raul Drago

Kilka minut walki już za nami. Widzimy Raula Drago uderzającego pięściami o swoje piersi na środku ringu. W ten sposób ukazuje dominację nad swoim przeciwnikiem, który najwidoczniej odczuł przeszłe ataki wymierzone w jego stronę. Bone Breaker czuje się pewnie ale odwrócił się plecami do rywala, który wykorzystał teraz swój spryt. Rollins podniósł się za pomocą narożnika na proste nogi i przegryzając wargę, ruszył na zwierza. Wziął rozbieg i wykonał cudowną Inverted Hurricanarane wbijając głowę Raula w matę. Kierowany żądzą zemsty Seth, podskoczył na nogi i natychmiast wyskoczył przez górną linę na apron. "Get Up!"- krzyknął do oponenta, który podnosił się powoli z maty. Kiedy Raul stał na nogach, Rollins wyskoczył.. Oh my!.. Springboard Clothesline!.. Jednak nie! Diablo ścina Setha Big Bootem i z dużym impetem blondyn uderza o matę! Walka powoli zbliża się ku końcowi. Zwierz upadł na kolana po brutalnym kopnięciu jednak na jego twarzy pojawił się uśmiech. Publika nie dała mu nawet chwili wytchnienia bucząc na niego niemiłosiernie. Drago wstał z maty i wyeksponował swoją muskulaturę. Nasz Diablo uwielbiał się przechwalać i nie zawsze wychodziło mu to na dobre. Teraz jednak, Rollins jest naprawdę bardzo zamroczony i wątpliwe jest czy wróci jeszcze na nogi. Drago, krzyknął w stronę swojego przeciwnika- "Bones will be breaking!" i wystartował  na totalnie zamroczoną ofiarę. Wybił się w górę i mamy brutalny Knee Drop!.. Jednak nie! Waleczny Rollins unika uderzenia kolanem i szybko wstaje na nogi. Natychmiast wyprowadza kopnięcie w kolano Mexican Destroyera, który wskutek owego kopnięcia uklęknął. Avada Kedavra connected! Szybka kombinacja przyniosła Sethowi inicjatywę! Blondyn upadł jednak na matę ze zmęczenia, bowiem nadal kręciło mu się w głowie po Big Boocie. To właśnie dlatego wstał na równi ze swoim rywalem. Obaj byli na nogach. Jeden z fanów wystawił transparent do góry z nieprawidłowymi słowami obrażającymi Raula, który kiedyś był slamsem. Drago wykorzystał sytuację i wyprowadził potężny Low Blow! Seth nie mógł nic zrobić. Jego głowa została włożona między nogi Bone Breakera, po czym został wyniesiony na jego barki...jednak Rollinsowi udaje się ześliznąć, a po chwili The Architect wymierza Raulowi Avada Kedavra! Zakończenie tej walki zbliża się nieuchronnie. Rollins wychodzi na narożnik, staje tyłem do rywala....Phoenix Splash! To już koniec. Pin. 1...2...3! Seth Rollins odnosi zwycięstwo!

W ringu widzimy już rozgrzewającego się i szykującego do walki Quentina Birre, który oczekuje na swojego potencjalnego przeciwnika. Wtem na arenie rozlega się "I come from money", co oznacza pojawienie się Teda DiBiase! The Fortunate Son nie wygląda jednak na kogoś, kto za chwilę ma stoczyć pojedynek, gdyż ubrany jest w drogi garnitur, okulary przeciwsłoneczne, w ręku ma mikrofon, a na ring nie zamierza wchodzić, gdyż od razu po pojawieniu się na rampach decyduje się tam pozostać.

Ted DiBiase: Tak, tak, buczcie. Doskonale wiem, dlaczego mnie wygwizdujecie. Nie możecie przełknąć myśli, że to ja wychodząc z tej areny będę bogatszy o kolejne tysiące dolarów, a wy musicie zapłacić za każdą możliwość oglądania mnie na ringu. Jednakże nie jestem dzisiaj tutaj po to, żeby chwalić się swoimi zarobkami. Czy ktoś tutaj pamięta o tym, co powiedziałem przed tygodniem. Czy do kogokolwiek trafiło to, co o czym mówiłem na okrągło przez ostatnie tygodnie? Dziś nadszedł ten magiczny dzień. Jeśli ktoś w SDW prowadzi zapis najważniejszych momentów tej federacji, to dzisiejszy dzień powinien odnotować w nim pogrubioną czcionką, a ten nieszczęśnik, który aktualnie stoi w tym ringu i wygląda prawie jak skazaniech, za chwilę dobitnie przekona się, dlaczego ten dzień jest dla losów SDW dniem szczególnym. Panie i panowie, sopocka publiczność! Dzisiaj z pewnością wasze pieniądze przeznaczone na bilet na galę spod szyldu SDW nie zostały wyrzucone w błoto. Jesteście naocznymi świadkami rozpoczęcia nowego etapu w tej organizacji! Za chwilę pojawi się tutaj osoba, która z pewnością zabawi tutaj na dłuższy czas. Osoba, którą każdy z was zna i wie, że jest to zawodnik nietuzinkowy, niepowtarzalny i niesamowity! Przed państwem...

Zapowiadany przed Teda zawodnik wzbudził zainteresowanie wśród publiczności. Cisza z ich strony, sygnalizowała zainteresowanie. Wiedzieli jednak, że będzie to ktoś kto będzie ich kolejnym wrogiem bowiem jest przyjacielem DiBiase'go. Nic nie mogą na to poradzić, nie mogą również zatrzymać czasu. To stawia ich, jako fanów w przegranej sytuacji. W tym momencie nastąpił przełomowy moment, o którym mówił arystokrata... Z głośników wydobyło się "AWEEEESOMEEE", wówczas sam zainteresowany wyszedł zza backstage'u. Na początku rampy wykonał swój charyzmatyczny taunt, po czym pewnym krokiem kierował się w stronę ringu. Przed wejściem do kwadratowego pierścienia przysiadł na apronie, a kamera przybliżyła się na jego twarz. Gwiazdor zrobił minę, którą każdy zna na pamięć i po wychwalaniu się pod niebiosa wreszcie, pewnie wszedł między linami do ringu. Tam, przywitał się z Tedem, który przekazał mu mikrofon. Cwaniaczek stanął w samym centrum owego miejsca i zaczął mówić drwiącym ze wszystkich głosem.

The Miz: Sopot, dajcie głos! <heat> Tęskniliście? <heat> Tak myślałem. Widać, że każdy mnie tu zna choć nie postawiłem tutaj nigdy moich cudownych stóp to i tak wszyscy mnie znają. Polska federacja, SDW. Plotki krążą, że to tu rozwijają się największe talenty, a podrzędne gwiazdy nie istnieją. Według tego idioty, Zabłockiego nie byłem warty, aby występować wśród największych talentów. Tak, gwiazdeczki! Jesteście uważani za najlepszych ze swojego pokolenia profesjonalnych wrestlerów! Żałosne. Zawodnik, który wyróżnia się urodą, umiejętnościami i charyzmą nie ma prawa dojść do polskiej federacji? Really? <WHAT> Prezes ma tutaj najwięcej do powiedzenia chociaż gdy dzwoni do niego telefon robi wszystko co pewna osoba mu karze. I on tutaj rządzi.. Really? <WHAT> Inaczej by mnie tu nie było. Brakowało tutaj kogoś, kto rozrusza ten chłam.. Kogoś kto na nowo zdefiniuję słowo perfekcja, klasa i niesamowitość.. Moja nieobecność tutaj pozwoliła wam za tym zatęsknić. Wasze jedyne zmartwienie zostało rozwiązane, a wasz ukochany prezes nawet nie kiwnął palcem żeby mnie tu sprowadzić... Że niby za dużo kosztuję.. Really? <WHAT> Dla biedaka jestem za drogi, ale dla kogoś kto nie żałuję pieniędzy na prawdziwy talent, jestem perełką i nie zastanawia się nad zaoferowaniem mi dostatecznej ilości pieniędzy.. To Ted DiBiase Sr i jego korporacja płacą mi wystarczające pieniądze, abym ewentualnie mógł utrzymać moim talentem, umiejętnościami i charyzmą  tę nic nie wartą federację. <Miz szeroko się uśmiecha, a na hali rozlega się ogromny heat> Obojętnie jaka będzie wasza reakcja, zawsze będę tym najlepszym i czy tego chcecie czy nie, zawsze będę w centrum waszego zainteresowania, bo takiego człowieka jak ja po prostu nie da się przeoczyć. To ja jestem twarzą tej federacji, ja ustalam trendy i napędzam to show..... BECAUSE, I'M THEEEE MIZZZZZZZ.... AND I'MMMMM AAAAAAWWWWWEEEEESSSSOMMMEEE!

Singles Match
Quentin Birre vs The Miz

A więc przed nami pojedynek, którego nikt się nie spodziewał! Rywalem Quentina Birre okazał się The Miz! Rozpoczynamy i od razu widzimy, jak Miz rusza z ofensywą w stronę rywala, wbija go w narożnik i okopuje. Sędzia w końcu interweniuje, ale niewiele pomogło to Quentinowi, ponieważ The Awesome One natychmiast wraca do niego i wykonuje Irish Whip w przeciwległy narożnik, a następnie wbija się w niego Corner Clotheslinem. Quentin osuwa się na matę, a Miz kładzie go na linach i zaczyna podduszać. Kolejny raz sędzia musi interweniować. Dolicza do 4 i w końcu Pan Niesamowity odpuszcza. Podnosi jednak szybko rywala, Irish Whip, a następnie Flapjack. Następnie wychodzi na narożnik i wykonuje Diving Double Axe Handle. Miz chyba chce błyskawicznie rozprawić się z rywalem i zapina mu Figure Four Leglock! Czyżby było już po sprawie? Nie, jednak Quentinowi udaje się sięgnąć lin. Mr.Awesome nie przerywa jednak chwytu i sędzia znów jest zmuszony do interwencji. The Miz jest wyraźnie zły na przeciwnika, tym razem czeka, aż Birre podniesie się sam. Gdy ten wstaje, Miz ustawia się za jego plecami, chwyta go i mamy Skull Crushing Finale! Obraca rywala na plecy, jednak nie przechodzi do pinu, tylko ustawia oponenta na środku ringu i po raz drugi zakłada mu Figure Four Leglock! To już musi być koniec. Quentin wytrzymuje kilka sekund i odklepuje! The Miz zostaje zwycięzcą, jednak nie puszcza chwytu! Dopiero interwencja kilku sędziów powoduje rozdzielenie zawodników.

Widzimy ciemne pomieszczenie, gdzie klęczy skupiony Dowson. Wygląda, jakby odprawiał modlitwę, ponieważ po chwili podnosi się na nogi i spogląda w obiekty kamery.

Dan Dowson: Plaga... Wieczna plaga, która niejednokrotnie zwalczana powraca ze zdwojoną siłą. To coś, co ludzie już od wieków starali się pokonać, lecz to było niczym walka z wiatrakami. Zawiść, ludzka pycha i ignorancja powoduje, że nie widzimy tego wszystkiego, co jest wyżej od nas. Te laury, symbole, wszystko to, co można zdobyć jest niczym piasek na pustyni. Niezbadane jest to, co może nastąpić w każdym dniu, w każdej upływającej godzinie. Spójrzcie na siebie i zobaczycie, że pod płaszczykiem fałszywej wiary są ludzie niegodni miana wiernych. Mało jest ludzi, którzy by byli w stanie to zmienić w sobie, każdy się obawia wyobcowania. Spojrzenie na historię jasno to pokazuje. Święci, którzy ponad dobro doczesne stawiali wiarę w Boga byli wyobcowani, tępieni. Teraz jest to samo, jakby cały świat zatoczył jedno wielkie koło składające się na ery tego świata i dotarł do punktu wyjścia. Dzisiaj stoczę walkę z kimś, kto uważa, że nie jestem godzien miana zawodnika federacji, ktoś, kto za najwyższy cel postawił sobie sprowadzenie mnie na ziemię. Cóż, Julio. Nawet jeśli wygrasz to co to tobie da? Nie jestem tym samym zawodnikiem, którym byłem wcześniej. To starcie jest in blanco, na czystej karcie. Siły, które mnie prowadzą ukażą mi drogę, którą podążę. Wygrana czy przegrana jest tylko i jedynie faktem, który pójdzie w świat - cele to zupełnie co innego.

Nagle słychać pukanie do drzwi, zawodnik podchodzi do nich, otwiera i widzi kartę, na której widać tylko jeden napis "I'm here, your worst nightmare". Zawodnik wyrzuca ją z rąk i spogląda na wszystkie strony.

Triple Threat Match
Alex Riley vs Ryback vs Wes Wallace

Wracamy do pojedynku. Wes Wallace jest oparty o narożnik, a Riley w headlocku trzyma Rybacka. Publiczność zaczyna przyklaskiwać toteż Ryback poczyna wstawać.. Seria łokci na brzuch Alexa, który puszcza swoją "ofiarę". Ryback odbija się od lin, jednak nadziewa się na Clothesline od Riley'a! Unik! Ryback coraz bardziej rozpędzony biegnie znów na liny, a gdy się od nich odbija, nadziewa się na T-Bone Suplex od Wallace'a! Riley widząc to szybko kroczy w stronę Blackbearda i zaczyna serią punchy w twarz... Za trzecim uderzeniem Wallace blokuje, wymierza gut kick, a następnie widzimy Falcon Arrow! Ryback wyślizgnął się szybko poza ring.. Wallace widząc to, odbija się od lin i... Suicide Dive! Połączone z Tornado DDT! Ten zawodnik z Teksasu ma to coś, co może nas wszystkich zaciekawić bardzo szybko! Wchodzi do ringu, potem na narożnik i unosi ręce w górę w geście triumfu, chociaż walki jeszcze nie wygrał. Riley wchodzi do ringu.. Texas Bullet widząc to schodzi z narożnika i wchodzi z Alexem w tradycyjny klincz, który wygrywa ten drugi, przepycha przeciwnika do narożnika, po czym sadza go na najwyższym z nich i... mamy Superplex w wykonaniu A-Ry! Przypięcie! 1....2.. Ryback przerywa przypięcie, ale szczerze wątpie aby zapobiegł on końcu walki. Wallace trzyma się za plecy i z bólu zaciska pięści, jednak wstaje za pomocą lin.. Ryback już na niego biegnie i mamy Curse! Kolejne przypięcie! 1....2... kick-out prawie że w ostatnim momencie! Wallace podchodzi do narożnika, aby trochę odpocząć, w tym czasie Riley już jest na narożniku! Double Axe Handle dla Wallace'a! Wchodzi na narożnik koło którego leży The Big Guy i... Frog Splash! Wprost na kolana Rybacka, który wstaje i od razu chwyta Rileya za włosy, podnosi i... Release Powerbomb! Cóż za impet! Przypięcie! 1....2... Diving Elbow Drop na plecy Rybacka! Wallace szybko podnosi The Big Guya i.... Heartcore Rybackiem na Alexa Rileya! Przypięcie 1....2....3! Wes Wallace wygrywa ten zaciekły pojedynek!

Wes po ciężkim pojedynku jest w stanie wstać o własnych siłach. Fani nagradzają go za to cheerem. Wallace świętuje z fanami, ale nagle zostaje zaskoczony od tyłu uderzeniem gitarą prosto w głowę od Maxa Buttnera. Blackbeard pada ledwo przytomny na matę, a Niemiec bierze mikrofon do ręki.

Max Buttner: Nie mogłem się powstrzymać, żeby mu przyłożyć prosto w głowę, a jeszcze bardziej upokorzające wydaje się być to, że zrobiłem to jego własnym atrybutem. Można powiedzieć, że zginąłeś od swojej własnej broni. Może jestem trochę bezczelny, ale tak się powinno traktować ludzi takich jak on. Żaden kraj nie zasługuje na mój szacunek i skończy dokładnie tak jak Wes, który jest idealnym przykładem, na którym pokazałem, że Niemcy są narodem wyższym od każdego innego. Niech wszyscy lepiej zapamiętają ten widok, bo prędzej czy później spotka go tutaj każdego. Wystarczy tylko spojrzeć i porównać jak obaj wyglądamy, a od razu zauważy się róznicę. Ja jestem zadbanym i dobrze prezentującym się pod każdym względem Niemcem, a ten tutaj u moich nóg? Jest jedynie marną imitacją gwiazd z lat ubiegłych. Rozumiem, że kolega zafascynował się życiem Chrisa Jericho czy może innego metalowca i postanowił pójść w jego ślady, ale chyba mu się nie udało. Dzisiaj przyszedł czas, aby wyeliminować tych, którzy się tutaj nie nadają i nie są gotowi do tego, aby tutaj przetrwać i ty, Wes, jesteś moim pierwszym celem.

Niemiec jest po tej sytuacji nagrodzony gigantycznym heatem, jednak nie przejmuje się tym. Odkłada mikrofon i schodzi do szatni, tauntując.

Kamera przenosi nas na korytarz, gdzie przy jednym z automatów stoi Nick Jeffers i właśnie pije jeden z napojów. Po chwili podchodzi do niego Mario Petarda i zaczyna mówić..

Mario: Witaj przyjacielu. Widzę chcesz się posilić w końcu czeka Cię dziś ciężka walka. Co myślisz o Brutalu i całej tej sytuacji z nim związanej ?

Nick Jeffers: Przyjacielu? Nie pamiętam, żebyśmy kiedykolwiek wcześniej rozmawiali, a Ty tak po prostu podchodzisz do mnie i sypiesz mi miłymi słówkami, do czego to doszło. Masz jakiś interes, że pytasz się mnie co sądzę o Brutalu? Odpowiem Ci, mimo że jest "naszym" rodakiem, to psuje zarówno wizerunek federacji, jak i pasa który jeszcze posiada, ucieka od sprawiedliwości i ogółem mógłbym na tym korytarzu znaleźć kilka osób, które lepiej sprawowały by się w roli mistrza.

Mario: Nick podszedłem jak Polak do Polaka i chciałem być uprzejmy więc nie bulwersuj się tak. Problem sprawiedliwości pojawia się niestety wszędzie. Nie nie mam interesu po prostu chciałem znać Twoje zdanie w kwestii pasa. W ringu nie będzie czułych słówek więc szykuj się na zacięty bój. Co do Brutala to nasi rodacy zawsze walczyli o sprawiedliwość a on to bezcześci więc musi zostać ukarany.

Nick Jeffers: Zgodzę się z Tobą i wiesz co mimo, że jest jednym z nas, a trudno w naszym kraju wybić się w pro wrestlingu, to nie mam za grosz szacunku. Być może zbyt pochopnie oceniłem Ciebie i naprawdę nie powinienem okazać Ci takiej pogardy, ale w ringu nie będę pamiętał o naszej rozmowie, o tym co sądzimy obaj o Brutalu, jedyne o czym będę myślał będąc tam razem z wami zamknięty, między tysiącami ludzi.. o zwycięstwie!

Jeffers odchodzi zostawiając Petardę.. Obraz gaśnie

Singles Match
Dan Dowson vs Julio Dominguez

Po kilku minutach walki widzimy jak Dominguez siedzi przy narożniku opierając się o niego górną częścią ciała.. Podchodzi do niego z przeciwległego narożnika, jest coraz bliżej... Turnbuckle STO od El Ninho! Dowson się odbija od narożnika i kroczy obrócony tyłem do środka ringu w stronę przeciwnego narożnika i... Running Dropkick! Dowson wbity w narożnik, leży teraz na macie jak zabity! Przypięcie! 1....2. kick-out! To jeszcze nie ten moment Julio! Latino Heart wchodzi na jeden z czterech narożników i czeka aż opponent powstanie.. Gdy tak się dzieje mamy Tornado DDT! Spinebuster od Dowsona! Cóż za kontra! Dan nie przechodzi do przepięcia, a odbija się od lin i ... Jumping Elbow Drop! Przypięcie! 1....2.. kick-out! Tempo walki się troche zmniejsza, gdyż zawodnicy są już mocno zmęczeni.. Corner Clothesline dla Priesta od luchadora! Wchodzi na narożnik... Asai Moonsault! Lost Boy od razu wstaje... Headscissors Takedown! Dowson w tej sytuacji również wstaje... Mamy głośny aplauz od publiczności znajdującej się w tej arenie. Dowson szybkim krokiem podchodzi do opponenta i... Mexico Thunder! Oh god! Dominguez wchodzi na narożnik i.... Five Star Frog Splash!! Wprost na kolana The Cage'a, który szybko podnosi przeciwnika i wykonuje Full Nelson Suplex! Przypięcie! 1....2.... near fall! The Priest był o dosłownie ułamki sekundy od zwyciężenia tego pojedynku! Cóż za emocje! Dowson podchodzi do narożnika i składa ręce w geście modlitwy... School Boy Pin od Domingueza! 1.....2.... near fall! Pele Kick od The Wizard! The Priest wyślizguje się z ringu i... Suicide Dive! Obaj zawodnicy leżą poza ringiem! Po kilku sekundach wstaje Dowson, zaraz za nim także Dominguez. Dan wrzuca rywala do ringu i próbuje odliczyć. 2 count, The Priest podnosi przeciwnika, próba Irish Whipu, jednak zostaje skontrowany. Po odbiciu od lin trafia na Pele Kick! Dominguez jest w idealnej sytuacji. Wychodzi na narożnik i...Five Star Frog Splash! To musi być koniec! 1...2...3! Tak! Julio Dominguez odnosi zwycięstwo!

Julio po odniesionym zwycięstwie nad Dowsonem chwilę tauntuje, a po chwili opuszcza ring. Tymczasem na arenę powolnym krokiem wchodzi zakapturzona postać. Nikt nic nie wie, ale widać, że ma jeden cel, a jest nim leżący w ringu zawodnik z San Diego. Chwyta krzesełko, wślizguje do ringu i odbiera mikrofon od annoucera.

???: Spoglądając na ciebie nie widzę żadnego zawodnika. Żadnej, najmniejszej imitacji zawodnika. Spójrz na siebie i na to, jak bardzo szybko zszargałeś dobre imię, które tak długo wypracowywałeś. Nie dostrzegasz? <tajemnicza osoba wstaje i krąży wokół leżącego nieprzytomnie zawodnika> Dzień w dzień, tydzień po tygodniu próbowałem to zmienić, jednak twoja fanatyczna pogoń zmusza mnie do tego. Można było to odwrócić, wszystko zmienić, jednak ty... Nie jesteś w stanie słuchać. Pokazujesz, że jesteś niedojrzały do podejmowania decyzji. Twoje kazania... Kto ciebie tak naprawdę słucha? Kto w najmniejszym stopniu jest w stanie zrozumieć to, co próbujesz zrobić? Ludzie nie potrzebują gadajcego od rzeczy klechy, oni chcą zobaczyć wojownika. Kogoś takiego, jak ja. Ktoś, kto będzie dla nich liderem, kimś, kto im pokaże ścieżkę, która idzie podążyć. Wiara, a starcie nie idzie w parze, czego doświadczyłeś dzisiaj. Twoja wiara to...

Nie dokończył, gdyż Dowson jakby oparzony na słowo "wiara" chwyta rękę zamaskowanego i próbuje zapiąć Sinner Choice, jednak tajemniczy zawodnik się wyrywa, Dowson wstaje, jednak otrzymuje momentalny Superkick, The Priest jak napity odbija się od lin i trafia pod Black Hole Slam! Zamaskowany zawodnik staje uśmiechnięty, wygląda, jakby zamierzał ujawnić swoją osobę. Spogląda jeszcze na narożnik i na krzesło, ustawia je na twarzy swojej ofiary, wchodzi na narożnik... Legdrop prosto na krzesło! Dowson leży znajdując się w całkowicie innym świecie.

???: Spodziewałem się całkowicie innego wyzwania, czegoś, co mi udowodni, że twoja siła wiary jest większa od mojej. Powinieneś być gotowy na to, co teraz się stalo. Dlaczego? Czyżby Twój Bóg ciebie opuścił? Cóż, mój zakład jest otwarty 24 godziny, siedem dni w tygodniu. Na następnym Adrenaline już nie będzie zmiłuj... Poczujesz, co to znaczy prawdziwy ból, który przejdzie po całym twoim ciele.

Zamaskowany osobnik schodzi z ringu i przechodzi pomiędzy fanami w stronę wyjścia, a lekarze ściągają nieprzytomnego Dowsona i odwożą go na BS.


Kamera znajduje się przed jakąś bramą. Obiektyw przesuwa się do góry I wszyscy widzą wielki, biały napis: “STOCZNIA GDAŃSKA”. Wszyscy fani są zdziwieni, że widzimy akurat to miejsce, ale kamera zjeżdża jeszcze niżej a oczom fanów ukazuje się Marvin Jones i Bear Grylls.

Marvin Jones: Witam państwa w kolejnym odcinku z serii polowanie z Marvinem Jonesem i Bearem Gryllsem. Nie muszę chyba nikomu tłumaczyć gdzie będzie się rozgrywał nasz odcinek. W zeszłym tygodniu pokazaliśmy wam jak tropić zwierzynę, a dzisiaj nauczę was skradania się za swoją zwierzyną. Tak się składa, że rozmawiałem z zarządem stoczni i otrzymaliśy zgodę, aby wejść na zamknięty teren zakładu. Nikt pewnie nie wierzy, że coś tam znajdziemy, ale my tam wejdziemy i udowodnimy wam, że wystarczy się dobrze skradać, aby odnieść sukces, a na dowód tego nie mamy dzisiaj broni co nam utrudni polowanie.

Bear Grylls: Nagadałeś się już? To teraz ruszamy.

Obaj przechodzą pod szlabanem blokująym wejście do stoczni i idą przed siebie. Mijają obok siebie wiele dużych magazynów, w których zapewne tworzone są kolejne statki, ale nie to jest celem Marvina i Beara. Idą dalej zostawiając za sobą kolejne magazyny aż w końcu dochodzą do szlaabanu z nzapisem: “Teren zamknięty”, ale nic sobie z tego nie robią. Przechodzą pod owym szlabanem i ruszają dalej przed siebie. Widać teraz zdecydowaną różnicę porównując wcześniejsze magazyny do tych, przy których teraz są. Tamte były zadbane I wyglądające jak nowe, a te, przy których teraz są mają wyraźnie widoczny upływ lat jak się spojrzy na ściany. Okolica nie wygląda za ciekawie, ale myśłiwi idą dalej aż w końcu dochodzą do ostatniego z magazynów. Jones podchodzi do drzwi i szarpie za klamkę, ale drzwi ani drgnęły.

Marvin Jones: Drzwi są zamknięte i nie damy rady ich otworzyć. Potrzebowalibyśmy łomu, a my dzisiaj jesteśmy bez sprzętu, więc trzeba wymyślić jakiś inny sposób, aby wejść do środka. Masz jakiś pomysł?

Panowie zaczynają się roglądać po murach magazynu aż w końcu niedaleko drzwi wejściowych zauważają niewielką szybę, na której widać potężną warstwę kurzu nie pozwalającą zajrzeć do środka. Bear wymownie patrzy na okno, a potem na Marvina czym wyraźnie mu zasugerował, żeby spróbować wdostać się oknem.

Marvin Jones: Idealnie się składa. Drzwi są zamknięte i dzięki temu będę miał okazję wam pokazać jak nie powinien robić dobry myśliwy, aby móc złapać swój łup.

Marvin nabiera ropędu i kopie z fronta w szybę, która rozbryzguje się na drobne kawałeczki. Jones uśmiecha się i pierwszy przechodzi do środka, a zaraz za nim pojawia się tam Bear Grylls. Magazyn, do którego weszli jest bardzo ciemny i niewiele w nim widać. Można dostrzeć wiele pustej przestrzeni na samym środku. Dach jest położony dość wysoko, bo jest to ok. dwudziestu metrów od podłoża. Do sufitu prowadzą schody, które zaczynają się zaraz przy drzwiach do magazynu, a kończą się na samym końco magazynu, przy suficie.

Bear Grylls: Marvin właśnie wam pokazał jak się nie należy zachowywać gdziekolwiek się wyjeżdża na polowanie. Tym sposobem tylko nie potrzebnie zwrócicie na siebie uwagę i prawdopodobnie spłoszycie wszelkie rodzaje zwierząt. Zawsze starajcie się zachować bezwzględną ciszę przed atakiem. Musimy znależć tutaj coś, na co można zapolować, bo inaczej zawiedziemy naszych fanów. <słuchać trzepot skrzydeł pod sufitem> Słyszałeś to? Idziemy na górę. Tam na pewno znajdzie się jakiś ciekawy okaz.

Panowie idą powoli i po cichu schodami i po dłuższej chwili znajdują się na samej górze stalowego balkonu, a zaraz przed nimi można dostrzec idącego powoli w tą samą stronę co oni gołębia. Marvin i Bear powoli zbliżają się do swojego celu zachowując przy tym grobową ciszę. Marvin już się czai z aplecami ptaka i szykuje się do ataku. Chwila skupienia i The Hunter skacze całym ciężarem ciała na gołębia. Kamera nie zarejestrowała uciekającego ptaka, więc musi chyba być złapany. Marvin powoli podnosi się i odwraca się do kamery, a naszym oczom ukazuje się szary gołąb w rękach The Predatora co oznacza, że polowanie jest udane.

Marvin Jones: Udało nam się złąpać gołębia. Nie jest to bardzo wielki i pożywny okaz, ale złapanie go wymaga wiele trudu jeśłi chodzi o skradanie się za nim. Są zwirzęta trudniejsze do upolowania, ale gołąb na pewno nie należy do tych łatwiejszych, bo zawsze może szybko uciec, a już nie mówię o tym jak arcytrudnym wyzwaniem jest złapać go bez broni. Fani SDW wiedzą już jak wytropić zwierzynę wśród wielu niebezpieczeństw, które czają się przed nami w dżungli. Potrafią również skradać się za swoim celem. Obie te umiejętności są potrzebne, aby tutaj przetrwać i można powiedzieć, że robię przysługę reszcie rosteru SDW, bo moje techniki są naprawdę skuteczne I wy je poznaliście, ale nic wam to nie da. Możecie się ode mnie uczyć, ale nigdy uczeń nie przegoni mistrza. Potrafię zaczaić się i uderzyć na trudniejszego przeciwnika z wielką siłą, ale potrafię też złapać tego teoretycznie szybszego. Kto więc jest w stanie mi zagrozić? To pytanie idealnie potwierdza fakt, że jeszcze nikt nie był w stanie mnie pokonać w ringu. Jestem największym Drapieżnikiem w tym biznesie i chcę wam to udowodnić, ale nie mogę tego zrobić, bo cały czas jestem pomijany. Tydzień temu byłem w Stanach Zjednoczonych i nie wystąpiłęm fizycznie na gali, ale teraz jestem już w Polsce i jestem gotowy na kolejne wyzwania. Nie obchodzi mnie kogo mi dacie za rywala. Ja chcę poprostu walczyć o przetrwanie w dżungli, którą wszyscy nazywają SDW. Tutaj nie ma miejsca na słabe ogniwa, które szybko zostaną wyeliminowane przez tych lepiej przystosowanych do życia w roli Drapieżnika.

Marvin i Bear zaczynają opuszczać magazyn, a obraz z kamery gaśnie.

Powracamy na arenę, gdzie usłyszeliśmy theme Christiana Cage'a, który po chwili stanął na rampie i rozejrzał się w arenie, wypełnionej po brzegi fanami. Ruszył w stronę kwadratowego pierścienia, a następnie stanął na narożniku i wykonał swój tanut. Od razu poprosił o mikrofon, co do powiedzenia ma Capitan Charisma?

Christian Cage: Zgadnijcie, kto wrócił? Jestem tu i chce walczyć o najwyższe cele! Stoję w tym ringu jako dumny przedstawiciel kanadyjskiego wrestlingu z misją, jaką? Otóż, jeszcze kilka tygodni temu siedziałem na swojej kanapie, przerzucając kanały w telewizorze i natrafiłem na galę SDW, pomyślałem, że zobaczę, co to za federacja i coś przykuło moją uwagę... gdzie są Kanadyjczycy? Gdzie są moi rodacy? SDW to najprawdopodobniej w tym momencie jedna z największych federacji pro wrestlingu, więc pytam jeszcze raz... gdzie do cholery są wrestlerzy kanadyjscy? Nie ma ich. Dlatego postanowiłem to zmienić, jestem najlepszym wrestlerem wywodzącym się z Kanady, od czasów Breta Harta.

Fani krzyknęli "What?!" po czym zaczęli skandować imiona innych kanadyjskich wrestlerów jak Edge czy Chris Jericho.

Christian Cage: Wiecie co, nie obchodzi mnie wasza opinia. Gdzie w takim razie jest Edge?! Gdzie jest Jericho?! Są tchórzami i dlatego nie występują w tym ringu. Ja jestem! Podjąłem wyzwanie, zaczynam marsz po tytuł wagi ciężkiej i każdy zawodnik w szatni SDW powinien się mnie obawiać. To jest moja ostatnia krucjat, jeżeli chodzi o występy w ringu, ale spokojnie... moje dziedzictwo będzie trwać wiecznie, jednym z powodów będzie zniszczenie całego rosteru SDW, a następnie wytarcie podłogi amerykanami, którzy tu występują! Mam dość tego, jak jesteśmy traktowani jako kraj! W takim razie czas skupić uwagę świata na nas, jestem tutaj właśnie dla tego celu, chce rozsławić dobre imię mojego kraju, a wy zadufani w sobie Polacy, ignoranci europejczycy oraz tłuści amerykanie będziecie tylko patrzeć jak Christian wskakuje na szczyt i pluje na was z góry! Nie wierzycie? Już wkrótce się przekonacie. Welcome to SDW is Christian Cage!

Christian opuszcza ring, gdzie za chwilę odbędzie się walka wieczoru.

Main Event: Triple Threat Match
Mario Petarda vs Mike Brutal vs Nick Jeffers

Kilka minut walki za nami: Widzimy ostrą wymiane punchy między Brutalem a Petardą, z której lepiej wychodzi ten drugi, głównie ze względu na doświadczenie w walkach MMA. Mamy odbicie od lin i clothesline! Jednak nic z z tego! Mike w pore się zorientował w sytuacji i mamy kontre w postaci Samoan Drop. Były mistrz Hardcore szybko wstaje na nogi, by... otrzymać znikąd Diving Crossbody od Jeffersa, który wykorzystał sytuacje, gdy dwóch się biło między sobą. Mamy próbe pinu na Brutalu, 1..2..kick out! Nick nie załamuje się nieudanym przypięciem, chwyta rywala za głowę i energicznie podciąga do góry, co nie było zbyt łatwe. Mamy próbe irish whipu, jednak Table-Man nie daje się tak łatwo i sam posyła Pitbulla w narożnik. Prędko do niego podchodzi i wchodząc na drugi stopień narożnika wymierza mu serie mocnych ciosów na głowę. Już chcę wejść wyżej, gdy... zostaje wyniesiony przez Petarde, po czym otrzymuje Fallaway Powerbomb! Ależ comeback ze strony Outsidera! Mamy pin, 1..2..mamy przerwanie odliczenia ze strony Jeffersa. Gangster szybko podnosi swojego przeciwnika, po czym aplikuje mu bolesny Pendulum Backbreaker! To musiało boleć. Po wykonaniu akcji Nick nie próbuje pinu, lecz ponownie udaje się do narożnika, na który wchodzi. Gdy jest już na jego szczycie, zostaje strącony przez Brutala! Extremaniac wdrapuje się na narożnik, chwyta się pod ręke opponenta. Szykuje nam się akcja wysokiego ryzyka, jednak... do siebie doszedł również Mario, który podłącza się pod nogi Mike'a i mamy Reverse Powerbomb połączony z Superplexem! Cóż za akcja! Fani wstali z miejsc skandując głośne "This is Awesome" a wszyscy trzej zawodnicy leżą teraz na deskach zwijając się z bólu po akcji zwiększonego ryzyka. Wszyscy trzej mocno cierpią, jednak dla samej reakcji ze strony fanów było chyba warto. Mijają sekundy i cała trójka powoli zaczyna do siebie dochodzić. Pierwszy na nogi zdołał wstać Petarda, jednak po chwili podniósł się i Brutal. Obaj patrzą na siebie, po czym zerkają na leżącego jeszcze Jeffersa. Czyżby sojusz? Na to wygląda! Obaj podchodzą do leżącego Nicka, gdy.. Mike niespodziewanie uderza Mario maczugą w plecy. The Outsider chwycił się za plecy a Brutality wykorzystując dogodną dla siebie sytuacje do ataku chwyta go za nogę a następnie wykonuje Fisherman Suplex z przejściem do pinu. 1..2..3! Nie! W ostatniej chwili pinfall zdołał przerwać Jeffers. Dude szybko chwycił ex Hardcore Championa do stójki, gdzie wykonał Russian Leg Sweep a następnie odbił się od lin dokładając Springboard Moonsault! Gracz z numerem pierwszym wynosi teraz Brutala pod Gangdriver, czyżby szykowała się akcja pod finsihera. Nick trzyma go już w uchwycie, gdy... otrzymał znikąd Atomic Punch od będącego już w stójce Petardy! Dream Destroyer chwyta Jeffersa i wyrzuca z ringu, wychodzi na to, że chcę jeszcze załatwić w podobnym stylu Brutala. Mario czeka aż Mike wstanie na nogi. Gdy ten już to zrobił, wymierza mu szybki Atomic Punch! Jednak nie! Extremaniac unika akcji kontrując ją na Holy Shit! Ale co się dzieje! Światła na hali gasną a na ekranie od titantronu wyświetla się taki oto obrazek. Gdy światła wracają, cała trójka zawodników uczestniczących w walce wieczoru... leży znokautowana na deskach! Oco tu chodzi?

Światła na arenie przygasają, a uwaga fanów przenosi się na ekran znajdujący się nad wyjściem na backstage. Kamera przełącza się na widok z titantronu. Widzimy pozbawione liści, połamane drzewa szorujące o wyschniętą i popękaną od mrozu ziemię. Słyszymy głośny szum wiatru, a widoczność jest w dużej mierze ograniczona przez wiszącą nisko nad podłożem mgłę. W pewnym momencie spośród konarów wyłania nam się postać Einara Hallvarda.

Einar Hallvard: Lasy Północy wysłały wyraźny sygnał. Wyatt(!)...Bray(!)...jeszcze tak niedawno widziałeś to miejsce. Wiele się tu zmieniło, ale nic już nie będzie takie samo...Jesteś wilkiem i żmiją swojej historii Bray. Przyjdź tu i rozejrzyj się. Podajesz się za właściciela tych ziem, nie rozumiesz ich prawdziwego dziedzictwa. Nie rozumiesz mnie, Wyatt (!) Nie będzie ci łatwo dopuścić tego do siebie ale przede wszystkim - nie jestem kimś, kogo byłbyś w stanie zrozumieć. Słyszysz Wyatt (!?) To zaszło za daleko! Ujrzysz na co mnie stać, a w momencie opuszczania wielkiego pola bitwy, spojrzysz kątem oka na człowieka, którego nie chciałeś tak bardzo dopuścić do swojej świadomości. Przypomnisz sobie uosobienie piekieł, poczujesz jak Twa dusza upada i spojrzysz na stojącą nad tobą postać Einara Hallvarda. I zrozumiesz, jak blisko leży granica, pomiędzy obiektem Twoich drwin, a siłą, która zamknie Ci oczy i wyśle w głuchą otchłań Hellandu. Ale wtedy, Bray...wtedy będzie już za późno. Sam zobacz...

Hallvard przyspiesza kroki i ginie za coraz to gęstszą warstwą mgły. Kamera podąża za nim. Drzewa się przerzedzają, widok coraz bardziej zaczyna przypominać wypalone pustkowie, gdzieniegdzie widzimy ułożone według niezrozumiałego porządku bloki skalne, są one coraz częstsze. Na skałach możemy zauważyć wyryte w nieznanym języku słowa. Idziemy dalej a widok kamieni powoli zostaje zastąpiony przez coraz częściej pojawiające się doły w ziemi, przy jednym z nich zatrzymuje się Hallvard. Gdy z dołu wyciąga złamany w pół szpadel, zdajemy sobie sprawę, że to miejsce...to cmentarz.

Einar Hallvard: Bray, nie mogę Cię zobaczyć, ale mogę poczuć twoją obecność. Wiem, że mnie słuchasz, więc jeszcze raz wszystko Ci wyjaśnię. Twoja przyszłość Bray, jest silnie uwarunkowana przez moją przeszłość. Znasz mnie jak nikt inny, to nie przypadek. Traktowałem Cię jak obłudnego szaleńca, ale kiedy po raz pierwszy postawiłeś nogę w tym miejscu tytułując się jego właścicielem, dotarło do mnie jak bardzo się myliłem. Widzisz Bray, kiedy ostatni raz tu byłem, znajdowałem się na skraju wycieńczenia. Uratowała mnie czuwająca nade mną Bogini Hel, której ślubowałem posłuszeństwo. Kiedy dawne imperium Bogów upadło, byłem przekonany, że przyczyną tego musiała być ingerencja z zewnątrz. I pojawiasz się Ty, w świętym miejscu, oczyszczonym dawno ze wszystkiego co niemiłe Bogom. Jesteś intruzem, Bray. Intruzem, którego muszę raz na zawszę pozbawić złudzeń aby oczyścić to miejsce i stworzyć podłoże do odrodzenia się Imperium Bóstw Północy. Stoimy nad Twoim grobem, Wya...

Obraz ulega zakłóceniu, a kiedy wszystko wraca do normy, Einar Hallvard stoi tyłem do obiektywu, widzimy tylko zarys jego sylwetki...otwór wykopany w ziemi jest...zasypany. Kiedy postać stojąca nad grobem się odwraca, widzimy, że jest nią Bray Wyatt!

Bray Wyatt: Zniszczone miejsce przez Bogów oddane im na własność, a oni są z niego dumni.. Nie uważasz, że to dziwne, Einar? <śmiech> Twoja Bogini czuwa nad tobą, Hallvard... Czuwa nad tobą i pomaga ci zrozumieć jak bardzo mylisz się w stosunku do samego siebie. Przez chwilę byłeś na szczycie i z nic nie wartego nasienia w jednej chwili wyrosło wielkie drzewo.. Drzewo, które rządziło i dzieliło, aby na końcu zostać zniszczone.. <śmiech> Wiatr łamie tylko słabe drzewa, Einar.. Uważasz siebie za wybrańca, a nie dałeś sobie rady ze zwykłym człowiekiem, który odebrał ci szanse na dzierżenie tytułu.. Pamiętasz to? <śmiech> Pragniesz oczyścić miejsce, które jest posłuszne Bogom.. To nie świat jest posłuszny Bogom, a ty.. Ty oddałeś siebie niewidzialnym bóstwom, a ja zszedłem na ziemię, aby zreformować skażony świat na nowo. <śmiech> Widzisz.. Twoja psychika nie jest w stanie pojąć jak bardzo się od siebie różnimy.. Co więcej, myślisz, że jesteśmy sobie równi, a nawet uważasz, że jesteś potężniejszy. <Bray w tym momencie rozkłada swe ręce w bok> Zadaję się z grzesznikami, a czczony jestem niczym święty. Więc czy to ja jestem wężem czy może lekarstwem na jego ukąszenie? <śmiech>

TYM WIDOKIEM ADRENALINE SCHODZI Z ANTENY!