Kamera przenosi nas na obrzeża jakiegoś bliżej nieokreślonego lasu pokrytego wysokimi i gęsto rozstawionymi drzewami. Na samym skraju lasu przechadzają się dwaj ludzie ubrani na polowanie, jeden posturny, drugi już nie bardzo. Powoli zbliżają się do kamery i fani SDW poznali kto to jest. Jednym z nich jest Marvin Jones, a drugi z nich wygląda tak I obydwoje mają w ręku strzelby.

Marvin Jones: Z kolejnego lasu kryjącego za sobą setki różnych gatunków zwierząt wita państwa Marvin Jones. Zapowiedziałem tydzień temu, że będę was uczył jak się stać prawdziwym myśliwym i dzisiaj nastąpi pierwsza lekcja, której tematem będzie tropienie zwierzyny, bo każdy myśliwy musi to opanować, aby umieć polować. Bez tego nie zrobi kroku do przodu. Tydzień temu występowałem sam, ale w tym tygodniu sprowadziłem sobie kogoś do pomocy. Na pewno go znacie, bo występuje w znanych programach uczących przetrwania w trudnych warunkach. Prywatnie jest moim przyjacielem i dobrym kumplem z lat szkoły. Panie i panowie, o to Bear Grylls.

Bear Grylls: Witam wszystkich fanów SDW. Od teraz będziecie mieli okazję częściej oglądać polujący duet w różnych częściach Ameryki. Lasy takie jak te, suche pustynie czy mega mroźne tundry. Żadna z tych rzeczy nie jest nam straszna i dlatego tutaj jesteśmy, aby przekazać wam wiedzę potrzebną do przetrwania.

Marvin i Bear ruszają do lasu, a kamerzysta podąża za nimi starając się jednocześnie nie hałasować łamiącymi się gałązkami leżącymi na ziemi.

Marvin Jones: Najważniejszą zasadą dobrego tropiciela jest zachowanie ciszy. Tylko to nam pomoże podejść do ofiary na tyle blisko, aby móc ją złapać dlatego od teraz będziemy się starali ograniczać gadanie, że by nie spłoszyć naszego celu.

Marvin z kolegą coraz bardziej zagłębiają się w las. Robi się coraz ciemniej, bo coraz mniej światła tam dochodzi. Bear rozgląda się dookoła, że by niczego nie przeoczyć, a Jones patrzy pod nogi i po pewnym czasie przykuca w pewnym miejscu. Kamera robi zbliżenie na miejsce, w którym The Predator się zatrzymał i wszyscy mogli zobaczyć wyraźny ślad jelenia odciśnięty na ziemi.

Marvin Jones: <szeptem> Polecam patrzeć pod nogi podczas spacerów po lesie, bo stąd najłatwiej jest się dowiedzieć z czym macie do czynienia i możecie szybko ocenić swoje szanse na zwycięstwo. Tutaj mamy ślad dorosłego osobnika typowego jelenia, który żyje w większości lasów Ameryki. Dobry cel do tropienia jak na początek waszej przygody z polowaniami.

Myśliwy idą dalej, a kamera cały czas za nimi podąża. Bear teraz zaczął co chwila patrzeć dookoła siebie, a potem zerkał pod nogi. Widać wziął sobie do serca rady kolegi. Idą ramie w ramie przez las, aż w końcu słychać odgłos jakby ktoś stanął na czymś miękkim. Kamera robi zbliżenie pod nogi tropicieli i widzimy, że Bear wszedł w odchody pozostawione przez jakieś zwierzę.

Bear Grylls: <szeptem> Fu. Czujesz jak to śmierdzi? To są właśnie pozostałości po naszym obecnym celu. Dla niektórych nie jest to przyjemny widok, ale dla mnie oznacza to, że jestem na dobrej drodze. Czekajcie, sprawdzę czy ciepłe. <Bear przy wielkim obrzydzeniu pewnie każdego z fanów dotyka palcem odchodów> Mam dobre wieści, Marvin. Kupa jest jeszcze ciepła, a to oznacza, że osobnik, który to zostawił był tutaj nie dawno i jest szansa, że jeszcze go możemy dogonić. Trzymaj się Marvin i nie zostawaj z tyłu.

Panowie teraz przyspieszyli kroku i wyraźnie czegoś dopatrują w krzakach. Idą przed siebie już dosyć długo, ale cały czas niczego nie widać przed nimi. Bear i Marvin rozglądają się wypatrując czegoś wzrokiem aż do momentu, w którym poruszyły się krzaki dokładnie na przeciwko ich. Oboje od razu ustawili się w pełnej gotowości i czekają na kolejny ruch aż w końcu nad krzakami ukazuje dosyć sporych rozmiarów poroże i teraz wszyscy już są pewni, że to jest ten jeleń, którego wszyscy wypatrują.

Marvin Jones: Chyba dopisało nam szczęście i naszą zwierzynę znaleźliśmy szybciej niż nam się wydawało. Teraz już poznaliście wszystkie tajniki tropienia i zostało już tylko przejść do punktu kulminacyjnego, czyli złapania zdobyczy.

Bear Grylls: Czyń honory, Marvin.

Jones podnosi strzelbę, krótki czas mierzy w stronę celu i oddaje strzał. Po chwili niepewności coś głośno upada na krzaki. Myśliwi wraz z kamerzystą ruszyli biegiem w kierunku krzaków. Kamerzysta w końcu tam dobiegł, a naszym oczom ukazał się martwy jeleń trafiony w bok na wysokości serca.

Marvin Jones: Celności cały czas nie straciłem. Zabieramy go do furgonetki i wracamy już do domu, a niestety to już koniec tego bardzo pasjonującego polowania. Widzimy się za tydzień w kolejnym odcinku polowania z Marvinem Jonesem i Bearem Gryllsem.

Obraz z kamery się urywa, ale po chwili prezentuje nam się kolejne ujęcie, tym razem w jakiejś drewnianej chacie. Przy stole siedzą Bear Grylls i Marvin Jones i piją jakieś napoje w blaszanych kubkach.

Marvin Jones: W końcu we dwóch na polowaniu jak za starych, dobrych czasów.

Bear Grylls: Zgadza się, ale już się bałem, że nie trafisz, bo tak długo celowałeś.

Marvin Jones: Mnie to bardziej rozśmieszyło jak wszedłeś w tą kupę gówna. Naprawdę jej nie widziałeś?

Bear Grylls: Każdemu mogło się zdarzyć, ale dzięki temu wiedzieliśmy, że jesteśmy na właściwej drodze, a teraz opowiadaj jak tam twoja kariera w tym całym SDW?

Marvin Jones: Chcesz mi powiedzieć, że nie oglądałeś mojego debiutu?

Bear Grylls: Nie skądże. Poprostu zapomniałem jaki był wynik. <Bear z trudem powstrzymuje się od śmiechu>

Marvin Jones: Zawsze dominowałem warunkami fizycznymi od czasu szkoły i to mi dawało nad każdym przewagę. Na ostatnim Adrenaline moją pierwszą ofiarą został Alex Riley, a dwóm innym udało się tego uniknąć, ale co się odwlecze to nie uciecze. Polowanie dopiero się zaczęło, a przed The Predatorem nikt nie ucieknie.

Bear Grylls: Zawsze też miałeś tendencje do wywyższania się nad innymi.

Marvin Jones: Bo mam do tego powody.

Na arenie rozbrzmiewa theme song Adrenaline! Wybucha mały pokaz pirotechniczny przy stage'u i kamera okręca się wokół własnej osi ukazując wszystkich zebranych fanów SDW w Gdańsku. Na sam koniec zatrzymuje się przy komentatorskim.. duecie!

Andrzej Supron: Z nadmorskiego Gdańska witają państwa Andrzej Supron.
William Regal: oraz William Regal. Ostatnia gala była sukcesem i ekscytująca w wystąpienia zawodników, tak samo dzisiaj wystartuje z dużego C. W pierwszej walce zmierzy się trzech debiutantów. Taka zależność, pomimo swojej przeszłości muszą pokazać umiejętności, czy są w stanie walczyć wyżej.
Andrzej Supron: Fakt, Wes, Ryback oraz Raul Drago zmierzą się w starciu trzech rywali. Kto wygra ten wybije się nieco wyżej, jednak ścieżka do chwały jest długa.
William Regal: Tak jest w każym sporcie, nawet tutaj. Zostawmy ich, bo są niewiadomymi, skupmy się nad kolejną walką. Powracający w roli niezbyt dobrze przyjętej DiBiase zmierzy się z Alexem Riley'm. W sumie tutaj wynik jest dla nas jasny.
Andrzej Supron: Alex musi się wiele nauczyć, jednak nie wykluczajmy go. Co nie zmienia faktu, że dostał niewygodnego rywala. Dalej mamy walkę czterech rywali. Każdy z nich ma jakąś przeszłość, jednak tutaj wyrasta nam nazwisko Brutala. Samozwańczy mistrz Hardcore chce świeżej krwi i ekstremalnych walk, więc dostanie trzech rywali na pożywkę.
William Regal: Ja nie byłbym taki pewien. Każdy z nich może go zaskoczyć, a on sam na trzech rywali to byłaby przesada. Liczę na niespodziankę. Są przecież Buttner, Dominguez i Petarda. Każdy z nich może wystrzelić a wynik pójdzie w świat.
Andrzej Supron: Ta walka może być jedynie przystawką, bo potem mamy otwarte wyzwanie. Nick Jeffers jest chętny do starcia z każdym, ciekawe, kto mu odpowie na wyzwanie. Jak myślisz?
William Regal: Nie mnie to oceniać, jednak pewnie będzie miał walkę w tył. Jego zadufanie zostanie skarcone i zgaszone niczym świeczka. Ja czekam bardziej na Main Event, niż przechwałki.
Andrzej Supron: Nikt się nie spodziewał, że to starcie nastanie tak szybko. Samozwańczy kaznodzieja stanie do walki z tym, który wychował się w dalekiej kulturze, tak nie pasującej mu. Dan Dowson i Einar Hallvard to starcie, które na pewno podgrzeje trybuny. Zapraszamy do oglądania.

Killers! Na hali rozbrzmiewa to theme i do ringu wchodzi nowy nabytek SDW, Raul Drago. Wchodzi do ringu pewnym krokiem i bierze do ręki mikrofon.

Raul Drago: Zapowiadałem swój występ tutaj i nie kłamałem. Stoję tutaj przed wami gotowy do walki, która za chwile się odbędzie. Jednak przed tym mam kilka słów do powiedzenia moim rywalom. A w szczególności jednemu. Tym kimś jest Ryback. Tak , do ciebie kolego, bo to ty jesteś tutaj uważany za wielkie nazwisko i zapewne to właśnie siebie uważasz za faworyta do wygrania swojej walki. Proszę bardzo, myśl sobie co chcesz, uważaj się za kogo chcesz. Ja i tak i tak wiem już swoje. Wiem swoje bo nauczyło mnie tego życie, a w szczególności mój ojciec. Nauczył on mnie bardzo wielu rzeczy, w tym też tego, że nazwiska nie grają, grają ich umiejętności. Dlatego właśnie nie obchodzi mnie to ile lat i gdzie spędziłeś, bo to jest nie ważne. I tak i tak wszystko zweryfikuje ring, w którym właśnie stoję przed wami. Jednak życia mnie nie uczył tylko ojciec. Uczyło go także więzienie w Meksyku, do którego trafiłem. Nauczyło mnie wielu ważnych rzeczy. Im większy tym ciężej upada. Nie zamierzam przed tobą klękać, oddawać ci pola tutaj i lepiej sobie to dobrze zapamiętaj. Wystarczy tylko silna wola walki, upór w dążeniu do celu i charakter, a wtedy, z pomocą tych tutaj na trybunach czy bez niej, możesz osiągnąć wszystko co tylko sobie założysz za swój cel. Jaki jest mój cel zatem? Otóż jest on banalnie prosty. Wam wszystkim jedno, ignoranci. Nie liczy się kto jest waszym złotym chłopcem, nie liczy się też kto i jak bardzo wam wejdzie w dupsko. Nie, tu chodzi o wiarę, upór w dążeniu do celu. Dlatego ja będę dążył do tego. Będę dążył do mojego celu którym jest szczyt SDW, zobaczycie przy tym upór jakiego tutaj jeszcze nikt nie wykazał. Dotre tam, po trupach czy nie, ale to prędzej czy później się stanie,a wy wszyscy, łącznie z tobą, Ryback, będziecie musieli to zaakceptować. Dlatego dzisiaj właśnie czeka ciebie ból, męki, przelane krople łez i potu, aby tylko poradzić sobie ze mną. Wszystko jednak doprowadzi tylko i jedynie do twojego większego cierpienia. Już dzisiaj usłyszycie dźwięk łamanych kości i nie będzie to przyjemny dźwięk dla moich rywali. BONES WILL BREAKING!

FEED ME MORE!
Słowa, które usłyszała publika oraz Drago nie należały do najmilszych, gdyż wchodzi arenę wchodzi nieobliczalne zwierze! Ryback wyłonił się zza ściany i szybkim krokiem podążył do ringu. Ryan wniósł na halę mikrofon, z którego zamierzał wygłosić przemowę.

Ryback: (zanim Silverback rozpoczął przemowę, fani nie mogli przestać buczeć, co lekko zdenerwowało zwierza!) Zamknąć się psy! Nie przyszedłem tutaj, aby słuchać waszych jęków.. nie obchodzą mnie, rozumiecie!<heat> Jestem tu po to, aby skopać dupsko temu cwaniaczkowi. Myślisz, że będąc w więzieniu czegoś się nauczyłeś? No chyba czytać i pisać, bo miałeś dość dużo wolnego czasu, aby to osiągnąć. Mówisz o jakiś szczytach, do których chcesz dojść, powiem Ci jedno nie dojdziesz tam! Jesteś zbyt słaby, aby móc dzierżyć jakikolwiek pas tej federacji. Szczerze mówiąc, skończysz tutaj i będziesz szorował podłogę na zapleczu, przyglądając się jak Ryback sieje spustoszenie. W tej federacji nie ma silniejszej, głodniejszej, zaangażowanej osoby jak ja! Jednak nie będę ględził, na tematy mało interesujące. Kogo obchodzi co mamy zamiar osiągnąć? Ich wszystkich interesuję tylko jedno- niesamowite emocje! <heat> ZAMKNĄĆ SIĘ! <ponownie wykrzyczał Ryback> Ty chcesz mnie połamać?<na twarzy Rybacka, zagościł uśmieszek)Nie bądź taki do przodu, bo Ci tyłu zabraknie.. Lepiej mniej mów, a więcej rób bo źle skończysz. Wiesz? Jestem głodny i to bardzo, może przejdziemy do konkretów padalcu?<Ryan rzucił mikrofon, po czym zdjął czapę wyrzucając ją po za kwadratowy pierścień. Silverback miał już atakować, jednak przerwało mu theme przeciwnika>

Na arenie rozbrzmiała nagle ta muzyka, a na rampie pojawia się pewien mężczyzna, którego większość fanów zgromadzona na widowni poznaje i nagradza solidnym cheerem! Facet z długą, czarną brodą, ubrany w spodnie do walki i skórzaną kurtkę energicznie podąża do ringu z mikrofonem w ręku, a następnie staje naprzeciw Rybacka i Drago.

???: <Mężczyzna krzyczy do mikrofonu zachrypniętym głosem> Laaadies and genteelmen, it's time for Haard Roock Huunting! <Widownia reaguje sporym cheerem, a mężczyzna po chwili mówi już spokojnym tonem> A już na starcie widzę w ringu dwóch napakowanych sterydami, wściekłych, rozgotowanych i potężnych mężczyzn, i przysięgam, że nigdy wcześniej nie widziałem takiej frustracji... Moja żona potrafi dojechać mi lepiej niż wy sobie wzajemnie, a małe dziecie kłócące się o zabawkę wykazują więcej prawdziwej, męskiej zaciekłości! Czy poza tą stertą mięśni kryje się w was cokolwiek więcej, bo charyzma to dla was wyraźnie abstrakcja... <Mężczyzna przerywa na moment przyglądając się rywalom> Kim ja w ogóle jestem, że staję naprzeciw dwum, bezlitosnym zwierzakom? Powinniście mnie teraz rozszarpać, come on! Gdzie wasz instytnkt zabójcy? Oh, co z wami? Jedyne co w was dostrzegam to szok, niedowierzanie i przerażenie, że facet taki jak ja nie boi się stanąć z wami twarzą w twarz, spojrzeć prosto w oczy i krzyknąć <podniesionym głosem> że jesteście po prostu słabymi imitacjami prawdziwych wrestlerów, zwierzaków i przede wszystkim mężczyzn! A ja? Jestem Wes Wallace, porywający w dzień i wieczorami tłumy wielbicieli rozlewu krwi, a nocami fanów ostrej muzyki! Jestem człowiekiem, który właśnie z porwanymi tlumami wyrusza na "The Hard Rock Hunting"... i upatrzył już pierwsze ofiary. To jak kotki, pokażecie w końcu pazur? <Na twarzy Wesa gości szeroki uśmiech nagradzany sporym cheerem widowni>

Triple Threat Match
Wes Wallace vs Ryback vs Raul Drago

Wracamy do starcia: Ryback wyraźnie dominuje w ringu. Wes Wallace leży poza nim trzymając się za głowę. Silverback zalał gradem kopnięć w brzuch Bone Breakera, który leży w narożniku. Ex-Skip po brutalnej serii wreszcie zaprzestał ataku. Odwrócił się do swojego przeciwnika plecami i wykonał swój sławny gest rękoma oznaczający "FEED ME MORE". Popełnił znaczący błąd i Raul doszczętnie go wykorzystał. Podszedł bowiem do Rybacka i objął go w pasie, po czym wykonał perfekcyjnie wręcz German Suplex. Mexican Destroyer zaczął uderzać się w klatkę piersiową eksponując tym samym swe nieziemskie mięśnie. Wallace jak na spryciarza przystało wślizgnął się po cichu do ringu. Stanął w niemałej odległości od Diabla i krzyknął- "Bring it on bitch!". Jego niewyparzony język znów przyniósł wyczekiwane efekty. Napakowany Drago dał złapać się w pułapkę metalowca i zaczął szarżować w jego stronę. Blackbeard cudownie zamienił bieg przeciwnika na zrównanie go z matą dzięki akcji zwanej Hurricanranna. Fani wybuchnęli gromkim cheerem, a nabuzowany Wes podbiegł do podnoszącego się powoli The Big Guya i podnosząc dynamicznie ręce w górę, krzyknął- "C'mon motherfucker! Let's do this!". Wulgarne zagrywki metala natychmiast poderwały bestię do pionu. Wallace widząc ową sytuację uśmiechnął się lekko i odbił się od lin nacierając w stronę Ex-Skipa. Zapomniał jednak o Drago, który leżał tuż obok. Blackbeard na pełnym przyspieszeniu biegł przed siebie, a Diablo łapiąc go za stopę podciął jego osobę przez co metal rąbnął łbem o matę! Agrhh.. Musiało boleć. Stało się, że Ryback jest w najlepszej sytuacji. Powoli wstający z kolan, Drago jeszcze nie stał na nogach, a Silverback owszem. Przez co opierającego się rękoma o matę Mexican Destroyera sprowadził do parteru wskutek potężnego kopnięcia w głowę. Tam stanął nad swą ofiarą i łapiąc ją za głowę wykonał siedem serii Multiple Mat Slams. Zwierz był nabuzowany. Od razu podniósł za rękę Raula i sprowadził go do pozycji stojącej. Wówczas złapał go za rękę i wykonał Irsh Whip do narożnika gdzie zgniótł go Avalanchem.... NIE! Bone Breaker w porę wystawił nogę przez co Ryback odwrócił się do niego plecami. Raul wyprowadził Clothesline w potylicę swojego przeciwnika, a ten uklęknął. Drago nadal znajdował się w cornerze. WOW! Wallace wstał i już biegnie w stronę celu! Wybił się z pleców Rybacka i wykonał "Springboard" Lariat na Diablo w narożniku! Co za akcja ze strony metala! Publiczność wpadła w szał! Ex-Skip nadal klęczał z wycieńczenia natomiast Wes był naładowany energią! Natychmiast przeszedł przed twarz Silverback i... splunął mu w twarz! Po całym zajściu wyprowadził nokautujący Big Boot, który rzecz jasna przewrócił bestię. Wallace nie zwalnia tępa, odbija się od lin i trafia na potężny Shoulder Tackle od Rybecka, którego zachodzi Drago i wykonuje mocnego Bulldoga. WW od razu się podnosi i wykonuje kilka potężnych uderzeń na tors Drago, który ugina się pod naporem ciosów. Raul łapie swego przeciwnika za rękę i IrisWhipuje go Bullet od Blackbearda! Ryback jest już na nogach biegnie z zamiarem wykonania Clotheslinu.... Nie trafia Wes się uchyla kopie swego rywala w brzuch i mamy przepiękne Heartcore! To musi być koniec 1...2...3!

Na arenie rozbrzmiewa Nieznany wcześniej utwór na ekranie wyświetlają się zdjęcia ludzi dotkniętych cierpieniem, głodujących dzieci, wojny oraz ubóstwa. Po chwili na rampie pojawia się zakapturzona postać, ma nisko spuszczoną głowę i powoli zmierza w kierunku ringu. Nikt nie wie kto to jest, po kilku minutach muzyka cichnie, a tajemniczy zawodnik zabiera głos..


???: Witam wszystkich zgromadzonych, to co przed chwilą widzieliście na ekranie to jedynie niewielka część tego co jest problemem na całym świecie. Głód, wojna, cierpienie to tylko jedne z niewielu problemów jakie dotykają codziennie część światowej społeczności. Wy siedzący na trybunach ludzie nie macie pojęcia co tak na prawdę się dzieje, to co pokazują wam media to jedynie mydlenie oczów, a Wy jak małe marionetki wierzycie we wszystko co wam się powie. Byłem typem samotnikami, żyjącym we własnym świecie, to się nie zmieniło, postanowiłem jednak zwiedzić trochę świata i muszę powiedzieć, że zobaczyłem tam wiele obrazów cierpienia. Postanowiłem pomagać tym ludziom, jednak jedna osoba nie wystarczy potrzebne są tysiące, nie nie mam zamiaru was jednoczyć, chcę tylko abyście zastanowili się kim tak naprawdę jesteście i okazali trochę serca, uciekli od poddawania się dennym manipulacją, pokazać swoje prawdziwe jak ja robiąc to przez jakiś czas w SDW. Nigdy nie byłem ofiarą systemu, nie dałem sobie narzucić czyiś zasad po prostu byłem sobą, teraz po reaktywacji federacji postanowiłem wrócić, aby udowodnić że nadal mogę być sobą. Tak ja już tutaj walczyłem pamiętacie?

Postać zrzuca kaptur to Mario Petarda!


Mario: Zaskoczeni? Niepokonany zawodnik na ringu w SDW ani w oktagonie podczas walk MMA powraca. Czy jestem kimś innym? Szczerze mówiąc to tak, obrazy które widzieliście mam przed sobą każdego dnia, to daje mi siłę, chce walczyć za tych ludzi. Postawiłem przed sobą kolejny cel jakim jest pokazania ludziom czyjegoś cierpienia, a jednocześnie walka o sprawiedliwość, nie ważne kto staje przeciwko mnie w moich oczach będzie on katem tych ludzi, osoba bez serca. Nie cierpię takich ludzi w moim świecie nie ma dla nich miejsca, użycie siły jest w tym wypadku uzasadnione, ponieważ nie walczymy o marchewkę a o los całego społeczeństwa. Wiem, że nikt nie jest w stanie ułatwić życia, a bynajmniej tak się mówić, wystarczy chcieć. Właśnie dlatego wróciłem, po kilku miesiącach walk w dawnej formule zatęskniłem, za fanami, wrzawą na trybunach i za możliwością skopania komuś tyłka. Już dzisiaj czeka mnie arcyważne starcie, chcę potwierdzić swoją pozycję w tej federacji i pozostać niepokonanym. Petarda wrócił, aby pokazać siłę polaka, który jest nie ugięty, nie zabiła mnie komuna i nie zmieni demokracja! Czas zawalczyć o swoje racje i przekonania, o to co nosi się w serca czyli o Boga i wiarę w swoją ojczyznę. Outsider powrócił, jednak tym razem inny niż wcześniej, szybszy groźniejszy i przede wszystkim niezwykle umotywowany, aby pokazać wszystko na co go stać.

Singles Match
Alex Riley vs Ted DiBiase

Wracamy do pojedynku pomiędzy Tedem DiBiase oraz Alexem Rileyem. Widzimy, jak Million Dollar Son podnosi swojego rywala z maty, wykonuje mu Irish Whip, Riley odbija się od lin i nadziewa się na Sitout Spinebuster. Ted nie zwleka z kolejnym atakiem i teraz postanawia przejść do submissionu. Mamy Surfboard! DiBiase trzyma chwyt przez około 15 sekund, jednakże widzi, że to nic nie daje i puszcza chwyt. Riley leży na macie, a Ted wykonuje mu Fist Drop. Po chwili podnosi go z maty, próbuje kolejnego Irish Whipu, jednakże zostaje skontrowany. Odbicie od lin i mamy Hangman's Flapjack! Ted trafia na liny, po czym pada na matę. A-RY nie zwalnia tempa, szybko podnosi go z maty, wykonuje po raz kolejny Irish Whip, Ted odbija się od lin, Riley przystępuje do kolejnego ataku, jednak nadziewa się na kontrę! Ted wymierza mu Knee Strike, a po chwili dokłada Russian Legsweep. Postanawia spróbwać akcji wysokiego ryzyka. Wychodzi na narożnik i po chwili mamy Diving Senton Bomb! Próba odliczenia. 1...2..kickout. DiBiase wstaje, podnosząc od razu swojego rywala. Gut Kick, następnie łapie go za obydwie ręce i próbuje wykonać Double Underhook Backbreaker, jednak Riley uwalnia się, a następnie wymierza Back Suplex. Riley podnosi rywala i postanawia usadzić go na swoich barkach. Czyżby szykował się do Electric Chair? Wszystko na to wskazuje! Alex ustawia się z rywalem na środku ringu i mamy Electric Chair! Ted ląduje na macie i wygina swój tułów, a A-RY postanawia zapiąć Riley Lock! Czyżby to oznaczało koniec tego pojedynku? Chwyt jest trzymany przez około 10 sekund, jednakże DiBiasiemu udaje się z niego wydostać. Leży jednak jeszcze na macie, a Riley postanawia skorzystać z okazji. Czeka, aż rywal się podniesie i wychodzi na narożnik. Czyżby szykowała się akcja wysokiego ryzyka? Riley wykonuje mu Diving Clothesline! Nie! Ted unika ciosu! Alex trafia w powietrze, a po chwili zostaje złapany w Million Dollar Dream! Czy to koniec? Mija kilka sekund i Riley odklepuje! To koniec! Ted DiBiase zwycięża!

Kamera przenosi nas na Backstage a dokładniej do pomieszczenia, gdzie przeprowadzane są wywiady. Widzimy już reportera Adrenaline Pawła Boryssa Borkowskiego, którego gościem jest... Julio Dominguez!

Borkowski: Panie i panowie, przed wami wasz ulubiony reporter SDW, Paweł...

W tej chwili Pawłowi przerwał Julio chcąc coś powiedzieć...

Dominguez: Hola hola amigo! To ty jesteś tym słynnym synem Andrzeja Suprona, który ponad życie kocha Reya Mysterio? Jeśli tak to nic nie mam tobie do powiedzenia.

El Ninho chcę już odejść, jednak Boryss go zatrzymuje. Widać że jest nieco zażenowany cała sytuacją.

Borkowski: Paweł Boryss Borkowski, żaden syn Suprona. Może jednak odpowiesz na kilka pytań?

Dominguez: Ok, niech stracę ale więcej mnie już nie draźnij. Inaczej drugiej szansy już nie dostaniesz.

Borkowski: Dobrze, w takim razie przejdźmy do pierwszego pytania. Twój debiut nie należał do udanych, gdyż w zeszłym tygodniu przegrałeś swoją pierwszą walke w federacji SDW, mimo rychłych zapowiedzi w swojej wcześniejszej wypowiedźi na gali. Jak się z tym czujesz?

Dominguez: Czy to ja przegrałem? Widzę że nie oglądałeś dokładnie tej walki ekspercie. Fakt, statystycznie przegrałem to starcie, jednak przypięty został Riley i to on powinien być traktowany jako przegrany, nie ja. Nie uważam się za tego, co zawalił, gdyż spisałem się bardzo dobrze, więc czuje się dobrze. I o jakich zapowiedziach tu gadasz? Nie przypominam sobie, bym przed walką gadał o tym, że pokonam swoich rywali. Widać jak bardzo przykładasz się do swojej pracy amigo.

Borkowski: Racja, nic takiego nie mówiłeś ale mi chodziło oto, że zapowiadałeś prawdziwą rewolucje na Adrenaline a przegrywając swoją pierwszą walke kontynuowanie jej może być dla ciebie bardzo trudne. Pytanie więc co dalej?

Dominguez: A ty dalej swoje amigo. Czy ty jesteś taki głupi czy płacą ci, byś takiego udawał? Nie zapowiadałem żadnej rewolucji, bo one do niczego nie prowadzą, pogarszają tylko sytuacje. Tak rok wcześniej upadło SDW, gdyż dążąc do rewolucji nie obrało właściwej drogi i wszyscy wiemy jak to się skończyło. Ja zmierzam, ale do ewolucji, by ta federacja miała swój niepowtarzalny styl, miała swoją obraną drogę, którą będzie podąrząć. Mój pierwszy pojedynek to tylko mały krok do przodu, dziś postawie kolejny na drodzę ku budowie nowej ery.

Borkowski: Apropos dzisiejszej walki. Po raz kolejny zostałeś wrzucony do 4-sobowego starcia, tym razem jednak twoi przeciwnicy będą bardziej doświadczeni od tych z ubiegłego tygodnia. Myślisz że jesteś w stanie być czarnym koniem podczas tego starcia?

Dominguez: Jeszcze jedno głupie sformułowanie a sam zostaniesz wrzucony w pierwszy lepszy kontener na śmieci, który znajde po drodzę. Co do dzisiejszej walki to nie ukrywam, że cieszy mnie fakt, że nie są to zakompleksieni Amerykanie oraz Cygan zakupiony pewnie na jakimś targu. Będą to twoi rodacy Pawełku oraz Niemiec, więc wychodzi na to, że będą to Europejczycy i to mnie również cieszy, dlatego że nie złapali oni jeszcze kompleksu Amerykańskiego wrestlingu i jest jeszcze nadzieja, że nie pójdą tą drogą. Dziś będziecie świadkami lekcji, jaką zamierzam im dać tym samym pokazując im drogę, którą będą potem podąrzać. Czy wygram, czy przegram, swoje i tak zamierzam zrobić.

Borkowski: No to jeszcze jedno pytanie na koniec. Czy zamierzasz w przyszłości ubiegać się o któryś z pasów mistrzowskich federacji SDW?

Dominguez: Na sam koniec najbardziej idiotyczne pytanie, jakie mogłeś zadać nie tylko mi ale komukolwiek. Przecież każdy zawodnik przybywszy do tej federacji wziął sobie za cel zdobycie tytułu mistrzowskiego. Ja również, nie zamierzam tego ukrywać. Jednak nie po to, by się przed publicznością i rywalami nim popisywać, że jestem mistrzem i każdy może czyścić mi buty. Zdobycie przeze mnie jakiegokolwiek pasa mistrzowskiego będzie cegiełką do budowy imperium, w którym to ja będę narzucać innym swoje zasady. Jednak obecnie o tym nie myślę.

Borkowski: Ok, to by było na tyle. Dzięki za wywiad i życzę powodzenia w dzisiejszej walce.

Dominguez: Proszę cię, jeszcze tego mi brakowało.

Fatal 4 Way Match
Max Büttner vs Julio Dominguez vs Mike Brutal vs Mario Petarda

Kilka minut walki za nami: Brutal od razu dopada do powracającego Petardy i zaczyna bombardować go ciosami, które zostają skutecznie zablokowane, Mike chce wykonać mocne wejście kolanem na tors Outsidera, jednak zostaje powalony piękny Bulldogiem od Buttnera, który od razu dopada do Petardy i trafia na Scoop Slam! Dream Destroyer momentalnie przechodzi do Domingueza i zostaje trafiony poprzez Dropkick! The Wizard się rozpędza odbija do lin i Tornado DDT dla Brutala... Nie! Mike odpycha swojego przeciwnika i wykonuje Roundhouse Kick nie trafia! Wszyscy zawodnicy są ponownie na nogach i rozpoczyna się wielka bijatyka, w której najlepiej spisuje się mający doświadczenie w MMA Mariusz. Kozłowski oddala się od rywali i wchodzi na narożnik mamy Splash w jego wykonaniu, który powala Butnera i Domingueza, wykonujący jednak również odczuł skutki swojej szalonej akcji. Petarda powoli dochodzi do siebie podnosi się, jednak trafia wprost na Shoulder Tackle od Brutala, który odbija się od lin i wykonując tę samą akcję demoluje każdego z rywali. Table-Man, jako jedyny stoi jeszcze na nogach podchodzi do Julio, który będąc na kolanach wyprowadza kilka mocnych uderzeń na tors Extrememaniaca, który lekko się ugina i inkasuje potężne Running DDT od pędzącego Butnera. German Warrior szybko się odwraca i rozpoczyna wymianę ciosów z Luchadorem, który radzi sobie nadzwyczaj dobrze, tymczasem Petarda odbija się od lin i atakuje potężnym Big Bootem na plecy Maxa, a następnie przechodzi do wymiany ciosów z Dominguezem, który tym razem przegrywa tę wymianę i zostaje złapany w bocznym Hedlocku. Mario chce obalić swojego przeciwnika, jednak nie dostrzega pędzącego Mike, który chce wykonać Spear, lecz zostaje zatrzymany potężnym kolanem od Butnera! Kozłowski w tym czasie wykonuje piękny Vertical Suplex na swoim przeciwniku...! Nie! Pędzący Max powala Petardę mocny Big Bootem na tors! Brutal w tym czasie szybko zakrada się za Maxa i mamy Roll Up! 1...2... Kick Out! W tym samym czasie Dominguez stoi już na nogach i pokazuje, że wchodzi na właściwe obroty. Mike nie ma zamiaru dać rozpędzić się swojemu przeciwnikowi odbija się od lin i trafia na Headscissors Takedown! Julio na tym nie poprzestaje podbiega do wstającego Petardy i powala go Low Dropkickiem, ale co to! Butner wynosi El Ninho na barki i chce nim rzucić, ale jego przeciwnik pokazuje swoje walory i obserwujemy świetną Hurricanranę! Tymczasem Mario jest ponownie na nogach i podchodzi do Luchadora, którym zaczyna rzucać od narożnika do narożnika, widać, że Outsider został rozwścieczony, po uprzednim osłabieniu wynosi swojego przeciwnika i mamy Fallaway Powerbomb! Tym czasem Brutal pędzi na niego z zamiarem Clotheslinu, lecz trafia na mocnego Big Boota! Teraz swoich sił próbuje Butner, lecz również on trafia na Big Boot Nie! Maxowi udaje się uniknąć tego ciosu odwraca się i inkasuje Atomic Punch od Petrady, po którym ląduje na linach! Dominguez i Brutal są już na nogach i obaj ruszają na Kozłowskiego bez trudu spychają go do defensywy i wykonują podwójny Suplex! Petarda leży na macie, a Dominquez natychmiast wyprowadza El Injecto dla Brutala! W tym samym momencie Max próbował pinu na Petardzie a ten przeszedł do Roll-Up'u. Dominguez odlicza Brutala, a Mario Petarda Maxa! 1..2..3.. Kto wygrał?! Sędzia kompletnie zwariował. Non - Contest! Jak to się potoczy? Dominguez i Petarda mają mieć prawo do rozstrzygnięcia wyniku!

Przechodzimy na backstage, gdzie widzimy Pawła Borkowskiego, obok którego stoi Ted DiBiase.

Paweł Borkowski:  Dzień dobry, Ted.
Ted DiBiase:  Jeśli chcesz mnie o coś zapytać, to proszę szybko, bo nie mam czasu.
Paweł Borkowski:  Oczywiście. Jak oceniasz swój dzisiejszy pojedynek? Czy Alex Riley sprawił ci duże trudności?
Ted DiBiase:  Riley może nie jest wrestlerem z najwyższej półki, ale z pewnością potrafi znacznie więcej od tworów Piotra Zabłockiego. Niejeden raz już powtarzałem, że ma potencjał, musi po prostu się odnaleźć. Jeśli zaś chodzi o prezesa SDW, to nie chcę komentować jego zachowania. Wydaje mu się, że uda mu się pozbyć się mnie, wyznaczając mi walki o pietruszkę na każdej edycji Adrenaline. Na szczęście to długo nie potrwa.
Paweł Borkowski:  Czy mógłbyś rozwinąć tę myśl? Co chcesz przez to powiedzieć?
Ted DiBiase: Czy ja mam o wszystkim mówić podczas wywiadów? Nie jest tajemnicą, że mam teraz coś do powiedzenia w SDW i zamierzam naprowadzić tę federację na właściwe tory. Radzę z uwagą śledzić kolejne gale Adrenaline, już wkrótce nastąpią tu duże zmiany, które pomogą wyjść tej federacji z bagna, w jakie wpędził ją Zabłocki. Już za tydzień będziecie świadkami czegoś spektakularnego, co raz na zawsze zmieni oblicze tej federacji. Tymczasem żegnam, nie zamierzam tracić więcej ze swojego czasu.

DiBiase bez słowa odchodzi.

Do ringu zmierza rodowity obywatel kraju w którym powstała federacja, dumnym krokiem przy swojej muzyce wejściowej - Nick Jeffers! Przy sporym popie publiczności staje na środku kwadratowego pierścienia z mikrofonem i zaczyna mówić..

Nick Jeffers: No i czekam tutaj w tym ringu na pojawienie się chętnego do walki ze mną, kto stanie naprzeciw mnie? Kto ma w ogóle tyle odwagi by to zrobić? Wyobrażam sobie tych wszystkich czekających tam za kulisami i obserwujących moją osobę. Ciekawi są jaki będzie mój następny krok, ja jestem ciekaw kto za chwile będzie kroczył w moim kierunku po tym stage'u. Lubię to, kiedy zapada moment ciszy i skupienia, kiedy ja mówię, a wy będąc tutaj zatrzymujecie swój wzrok na mnie i mogę sobie wyobrazić tych, którym nie udało się nabyć wejściówki i muszą wpatrywać się w telewizor. Z ogromnym skupieniem i ekscytacją słuchając to co mam do powiedzenia, wiem to, że jestem czołową gwiazdą SDW i widzę również to po waszej reakcji i rozwartych ustach. Czekacie zapewne na odkrycie kart? Kocham trzymać publiczność w niepewności i potrafię to robić, właśnie za moje słowa ta federacja zarabia, a ma na co, bo nie chce po raz kolejny zniknąć z horyzontu. Może zdecyduję się odkryć jedną z kart, sam jestem zainteresowany tym kogo zobaczę tam po jej drugiej stronie. Chcę być grubą rybą w tym biznesie, chce być jeszcze lepszy niż dotychczas, udowadniam to tym decydując się na Otwarte Wyzwanie, czy je podejmiesz?

Ale co to na arenie rozbrzmiewa theme song Piotra Zabłockiego, czyżby sam prezes federacji, chciał stawić czoła wyzwaniu? Główny udziałowiec staje przed wejściem na ring i zaczyna mówić..

Piotr Zabłocki: Spokojnie Nick, to nie ja przyjmuję wyzwanie, doskonale rozumiem Twój uśmiech na twarzy, ale nie po to tutaj jestem. Wyszedłem tutaj, aby powiedzieć Ci jak bardzo ważną osobą jesteś dla naszej federacji i jak honorowo zachowałeś się decydując pozostać w SDW. Dlatego też i ja chciałbym odwdzięczyć się Tobie i specjalnie dla Ciebie, sprowadzić na ten jeden niepowtarzalny wieczór zawodnika, który na pewno miał bogatszą karierę w naszej federacji niż Ty, ale jeśli chcesz udowodnić, że masz aspiracje do bycia mistrzem, to pokonaj go! Panie i Panowie.. Pierwszy w historii SDW World Heavyweight Champion! Matthew Krinkle!

Oh my God! To Matthew Krinkle okazuje się być tym przyjmującym wyzwanie. Co za powrót, szkoda tylko że na jedną noc, czy Krinkle okaże się być przeszkodą do pokonania dla Jeffersa? To dowiemy się za kilka chwil!

Open Challenge Match
Matthew Krinkle vs Nick Jeffers

Kilka minut walki za nami: Jeffers nadal obija swojego przeciwnika przy narożniku, Bulletproof zamroczony odchodzi od narożnika i otrzymuje efektowy Pele Kick! Krinkle pada na matę, a jego rywal nie czeka i natychmiast dokłada Knee Drop. Polish Monster jak na razie nie ma jak się podnieść, więc robi to jego oponent dorzucając serię Elbow Strike'ów, po których wyprowadza Gut Kicka i wykonuje Three Amigos! Mamy próbę przypięcia 1.. 2.. Matthew Krinkle odrywa barki. Po chwili sam poszkodowany podnosi się i widzimy jak wyprowadza kilka punchy na głowę Pitbulla, następnie odcina dostęp do tlenu za pomocą Headlocka, chwilę utrzymują się w tej pozycji obaj zawodnicy. Jeffers próbuje się wyrwać i uwolnić spod uchwytu, ale jego próby spełzają na niczym. Moment później widzimy jak wykonuje Back Suplex! Krinkle pada z ogromnym hukiem na matę i trzyma się za swoją głowę, Jeffers natomiast podnosi się z maty i coś wykrzykuje do swojego leżącego rywala, podnosi go i ukazuje zgromadzonej publiczności kolejną akcję osłabiającą okolice szyi -  Russian Leg Sweep. Wykonane! Co teraz zobaczymy? The Untouchable kieruje się w stronę narożnika, na który wchodzi, spogląda w górę i po chwili skacze wykonując Cool To Face! Connected! Próba pinu 1.. 2.. 3.., a jednak nie, wpół przytomny Bulletproof w ostatniej chwili zdołał odkopać, a The Dodger już zaczyna tauntować, widzimy przypływ adrenaliny, to musi być początek końca, pierwszego w historii SDW mistrza wagi ciężkiej! Nick Jeffers pomaga wstać swojemu rywalowi, wyprowadza cios na wątrobe i chwyta pod Light of Shadow! Zastygają w tej pozycji przez kilka sekund i Dude przypieczętowuje swoją dominację w tym pojedynku. Ale co to?! Jeffers odliczając w ostatniej chwili podnosi barki oponenta i szykuje się do zapięcia Lock Of Shock! Wrestling's Worst Nightmare zmaga się z ogromnym bólem, choć i tak prawdopodobnie już nie wie gdzie się znajduje, sędzia przerywa to starcie ogłaszając jednostronne zwycięstwo Nicka Jeffersa!

Znajdujemy się w głównej części hali. Światła przygasają, a arena zaczyna świecić niebieskawą poświatą. Na titantronie pojawiają się burzowe chmury, po chwili słyszymy uderzenia piorunów. Światła ponownie gasną..."Forsaken". Zaczyna grać muzyka Einara Hallvarda, sam zainteresowany po chwili także pojawia się na arenie. Odziany w śnieżnobiałe wilcze skóry, blisko dwu-metrowy zawodnik zmierza powolnym krokiem w stronę kwadratowego pierścienia. Po dłuższej chwili zawodnik zabiera mikrofon i wchodzi do ringu, muzyka cichnie a kilkusekundową ciszę przerywa głos Alaskian Madmana.

Einar Hallvard: Wypowiedzenie wojny...chwila, w której dwie wielkie siły uderzą i przeszyją serca nawet tych najmniejszych. Gdy nadchodzi czas starcia, dwie wrogie siły ścierają się ze sobą, by na jedną z nich po chwili ze świstem opadła gilotyna wypisując wyrok śmierci i wiecznego zapomnienia. To już ta noc, to dziś. Einar Hallvard zakończy dziś kolejną poruszającą historię. Oto dzisiaj stanie przed Wami Dan Dowson. Piekielny Kat wypuszcza metalowe ostrze, a sępy którym dane będzie rozszarpać ciała zhańbionych zataczają kręgi nad areną SDW. Jeden z nas zakończy to, do czego byliśmy prowadzeni od początku naszej drogi w tym miejscu. Dan, widziałem przepowiednię. Dan! Nie będziesz tym, który stanie mi na drodzę. Ten wyrok Dan, nie jest Twoim wyrokiem. Wycofaj się Dowson! Przeklęty dewoto! To nie jest Twoja wojna! To moja droga, a mój cel jest daleko poza zasięgiem Twych ramion. Poniesiesz Tylko bezsensowną ofiarę, nie jesteś mi potrzebny. Czekam na ruch z Twojej strony, cofnij się. Za moment, gdy zadzwoni gong, będzie już za późno. Czekam, Dan. Nie graj ze mną. Nie warto...

Nagle gasną wszystkie światła, a po chwili jedyne oświetlenie płynie z pochodni od zakapturzonych postaci, które wychodzą na arenę. Na razie cicho, jednak po chwili głośniej dochodzi do nas Wyznanie wiary śpiewane po łacinie, a pomiędzy nimi przechodzi powoli Dan Dowson ubrany w długi czarny płaszcz i zasłaniający swoją twarz kapturem. Przechodzi w pobliże ringu i prosi o mikrofon, który odbiera od annoucera.

Dan Dowson: Bracia i siostry. Zebraliśmy się tutaj jednak nie po to, aby wysłuchiwać kolejnego kazania o niewierności, ponieważ jej obraz jest właśnie przed wami. Tak, to o ciebie chodzi, Einarze. Jedyny przedstawiciel właściwej wiary stoi tutaj, przed tobą i wyciąga rękę. Możesz mówić o swoich wierzeniach, mitach, które krążyły wokół nordyckich krajów, jednak... Czy nie uważasz, że bluźnisz? Nie wyznajesz wiary tej właściwej, a katem to będę ja. Sądem, katem, zbawcą. Spójrz na tych wszystkich ludzi, którzy są zebrani wokół nas. Wiesz, czym jest najważniejszy tytuł tej federacji? Wątpię. Dla ciebie to może być zaszczyt, dla mnie to symbol, ikona, która wyznaczy mi dalszą ścieżkę. Mówiono, aby wybaczać i nauczać wszystkich, jednak ty... Spójrz na siebie. Wojna wybucha, gdy ktoś napadnie na drugą osobę. Kazano takim, jak ja się wycofywać, jednak sam nie jesteś w stanie zrozumieć mojej misji. To jest oczyszczenie tej federacji, które nastąpi już za moment. Pas mistrzowski będzie dla mnie, dla moich wyznawców niczym Święty Grall, legenda, która narodzi się na nowo. To jest twój błąd, błądzenie w ciemnościach, nie potrafisz zrozumieć tego wszystkiego.

Einar Hallvard: Graal...przeklęty bluźnierco (!) Miejsce to zostanie wyczyszczone, ale Ci którzy swoją dusze przekuwają w materialne żądze spotkają Tamtą Stronę jako pierwsi. Nie jesteś godzien nazywać się tym, za kogo się podajesz. Sam zdecydowałeś, Dowson. Staniemy naprzeciwko siebie, zagrzmią gromy nad Ziemią, obie Strony zadrżą, a dwie potężny siły raz na zawsze wzniosą się ponad wszelkie dywagacje. Pas mistrzowski nie jest dewocjonalną błyskotką. Jeżeli jest to jedyna rzecz, która trzyma Cię tutaj...wiedz, że nie będzie Ci dane sięgnąć po nią. Zobaczysz jak jest naprawdę, Dowson. To nie jest wiara, Dan. To nie światopogląd. Zostały już tylko dwie rzeczy. Einar Hallvard...i misja odbudowania dawnej potęgi Bóstw Północy. I na koniec...tacy jak ty, Dan. W chwili gdy wyzbędziesz się tego co trzyma Cię po tej stronie i ostatecznie przejrzysz na oczy zauważysz, że w tej historii nie ma miejsca na takich jak ty. Me wołania o to, abyś się zatrzymał zostały zakrzyczane przez głosy i błysk w Twych oczach. Ślepa pasja sięgania po ziemskie trofea. Nie ma już miejsca na krok w tył. Nie będziesz mistrzem SDW, nie zostanie Ci nic za czym mógłbyś się ukryć. Wiara, misja, pragnienia. Ale wtedy...wtedy zobaczysz jak pusty i miałki jesteś bez tych wszystkich przebrań które na co dzień przybierasz. Niewykluczone, że zapragniesz wrócić do życia jako nieświadomy siebie ślepiec.

Dan Dowson: Einarze... Zagalopowałeś się w tych swoich chorych światopoglądach, które sprowadzają ciebie na nieodpowiednią stronę. Przyzwyczaiłeś się, że ktoś pokazywał ci nieodpowiednie wzory. Odrzuciłeś część siebie na rzecz wiary w bożki, które zostały niegdyś zdruzgotane. Spójrz na to, co było niegdyś zapisane. Ludzie czcili fałszywe bożki, odrzucając jedyną i prawdziwą wiarę. Przyszedł po nich kataklizm... To samo po ciebie przyjdzie. Uważasz, że możesz mnie powstrzymać, jednak maszyna poszła w ruch. Ludzie odwracają się od Kościoła, lecz moja misja jest ponad twój wzrok, twoje zaślepienie. Wszyscy zobaczą, gdy wznoszę tytuł mistrzowski i ty nic na to nie poradzisz. To jest ponad twoje siły, gdy ja jestem Bojownikiem Wiary. Gdy to nie ciągnie mnie moja własna pasja. To ja jestem narzędziem Kary Boskiej i to na ciebie spadnie, gdy wybije gong teraz i w przyszłości. Każde uderzenie, każdy chwyt będzie zadawany z podwójną siłą. Upadniesz niczym niegdyś potęga nordyckich bożków, a pozostanie tylko i jedynie krzyż wyznaczający krucjatę, która zostanie dokonana. Pamiętaj, Dzień Sądu jest bliski, a ja wyplenię wszelkie demony z tego ziemskiego padołu.

Main Event: Singles Match
Einar Hallvard vs Dan Dowson

Wracamy do dzisiejszej walki wieczoru. Einar Hallvard wyraźnie przeważa nad swoim przeciwnikiem. W tym momencie wymierza mu całą serię ciosów w narożniku, a po chwili wynosi go na barki i wykonuje mu Scoop Slam na środek ringu. Próba przypięcia, jednak 2 count. Hallvard podnosi rywala z maty i wykonuje mu Belly to belly Overhead Suplex, a po chwili dokłada Leg Drop. Nie spieszy się, powoli podnosi przeciwnika z maty, a następnie postanawia usadzić go na narożniku. Następnie przez chwilę jeszcze atakuje go prostymi Punchami, a potem chce przejść do Superplexu, jednakże Dowson kurczowo trzyma się liny i udaje mu się zatrzymać rywala. Po chwili Dan spycha oponenta z narożnika i natychmiast wykonuje mu Diving Clothesline. Tym razem to The Priest usiłuje odliczyć rywala, jednak jemu również się to nie udaje. Mimo to inicjatywa pozostaje w jego rękach. Wstaje, podnosząc przy okazji przeciwnika, Irish Whip i mamy Powerslam. Następnie podchodzi do lin, odbija się od środkowej i mamy Lionsault! Dan wyraźnie obolały próbuje złapać tchu, a następnie znów usiłuje odliczyć Hallvarda, jednakże kolejna próba kończy się fiaskiem. Dowson wstaje, ustawia się przy narożniku, oczekując na rywala. Einar po chwili podnosi się z maty, a Dowson błyskawicznie znajduje się za jego plecami i zakłada mu Full Nelsona, jednakże Alaskian Madman z łatwością się wydostaje, a następnie wymierza przeciwnikowi European Uppercut. Dowson odbija się od lin, następnie wraca i z marszu otrzymuje Powerslam. Wydaje się, że koniec tego pojedynku jest już blisko.  Hallvard ustawia się przy narożniku i czeka, aż rywal wstanie. Po kilku sekundach Dowson wstaje, a Madman wbija się w niego potężnym Spearem! Na tym się chyba jednak nie zakończy! Hallvard powoli podnosi przeciwnika, a następnie postanawia usadzć rywala w narożniku! Szykuje się Alaskian Powerbomb! I'm here! Einar ogląda się dookoła areny, bo wie co to może oznaczać! Został rozproszony, a tymczasem Dowson opuścił miejsce, w które wsadził go Hallvard i w tej chwili stoi za jego plecami! Gdy Einar odwraca się, The Priest bez wahania chwyta go i wykonuje mu Seventh Seal! Pozostaje tylko odliczenie. 1...2...3! Dan Dowson odnosi zwycięstwo w tym pojedynku, jednak publiczność jest wyraźnie niezadowolona z zakończenia walki wieczoru.

I'm here

Króciutkie zdanie zdołało odwrócić uwagę Einara Hallvarda. Na ostatnim Adrenaline, Alaskian Madman wyzwał do walki tajemniczego Braya Wyatta. Teraz pożeracz światów ma odpowiedzieć na jego wypowiedź. Ochrypły głos dał znać, że prorok jest gdzieś w miejscu z którego zaraz usłyszymy jego głos. Einar odszedł od swojego przeciwnika, złapał się lin i patrzył w stronę titantronu jak zahipnotyzowany. W mgnieniu oka na arenie zgasły światła, a z dachu padała tylko jedna smuga, aby wszyscy widzieli zmieszanego i przestraszonego lekko Hallvarda patrzącego w stronę największego z telebimów. Tradycyjnie dla takich sytuacji, trybuny rozświetliły blaski flashy puszczane z telefonów publiczności. Taki klimat oznaczał tylko jedno... Pożeracz światów zabierze głos..

Krótkie intro z przerywającymi się zdarzeniami wyświetliło się na titantronie oraz na ekranach teleodbiorników. Każdy patrzył z zaciekawieniem na to co może się stać. Kamera cały czas skierowana była na Hallvarda bowiem przez chwilę nic się nie działo, a cała arenę nadal powił mrok. W jednej chwili oczy wszystkich skierowały się na titantron gdzie znajdował się prorok. Był on jednak w miejscu nietypowym, bo w LESIE. Nie wiadomo z jakich przyczyn wybrał akurat to miejsce ale zaraz powinniśmy się o tym przekonać...

Bray Wyatt Widzisz to synu? <wskazuje na roślinność wokół siebie>.. Pewne rzeczy są dla nas odrażająca, inne zaś piękne.. Ulubione i znienawidzone, aż wreszcie spokojne i straszne.. <śmiech> Czym jest dla was las? Otchłań spokoju i ciszy. Za dnia udajecie się tam, by zażyć świeżego powietrza i zrelaksować się wśród śpiewu ptaków. W nocy boicie się tego miejsca i unikacie go jak ognia. Mrok budzi w was niepokój, a wszystko wokół staje się straszne. Wyobraźcie sobie zwisające ostrza z dachu waszego domu. Czy w nocy nie wydają wam się straszniejsze? <śmiech> Einar, na Alasce są setki lasów takich jak ten. Z pozoru niosą za sobą dobro. W rzeczywistości wkraczasz na pole diabła, który czeka aż popełnisz tylko ten jeden błąd.. <śmiech> Wtedy rozpoczyna się droga po przetrwanie. Gdy wydaje ci się, że masz na tyle silną wolę i jesteś u celu, żmije czające się w największych z roślin wstrzykują ci zębami jad i patrzą jak powoli umierasz.. <śmiech> Widzisz Einar... To moje królestwo. Byłeś w nim bardzo długo i wiele tutaj osiągnąłeś. Tydzień temu popełniłeś właśnie ten jeden błąd... Po The Lottery będę patrzył jak umierasz Hallvard.. <śmiech, po którym Bray poważnieje i przybliża swoją twarz do kamery rozkładając swe ręce w bok> Uciekaj Einar!... Uciekaj, abym na końcu twej drogi wstrzyknął jad!.. <długi śmiech>

TYM WIDOKIEM ADRENALINE SCHODZI Z ANTENY!